تبیین تاثیر سرمایه ساختاری و رابطه ای بر عملکرد نوآورانه با نقش میانجی سرمایهتجدید و نقش متغیرهای کنترل (اندازه، صنعت، سرمایه انسانی)

پژوهش حاضر با هدف تبیین تاثیر سرمایه ساختاری و رابطه ای بر عملکرد نوآورانه با نقش میانجی سرمایه تجدید و نقش متغیرهای کنترل (اندازه، صنعت، سرمایه انسانی) انجام گرفته است. جامعه آماری این تحقیق، کلیه شرکتهای صنایع مختلف در نمایشگاه صنعت تهران در سال ۱۳۹۸ بوده است که تعداد ۷۵۰ شرکت برآورد شد. حجم نمونه آماری از طریق جدول کرجسی مورگان محاسبه گردید که برابر ۲۵۶ شرکت بود که از روش نمونه گیری تصادفی ساده برای انتخاب شرکت ها استفاده شد. همچنین در این پژوهش با توجه به مبحث مورد مطالعه و روش تحقیق که توصیفی از نوع پیمایشی است، از پرسشنامه به عنوان ابزار پژوهش استفاده گردیده است که شامل پرسشنامه ای بر اساس مدل البردین و همکاران (۲۰۱۸) می باشد. برای آزمون فرضیه ها از آزمون ا، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. در این پژوهش جهت تعیین روایی پرسشنامه از شیوه روایی صوری و محتوایی استفاده نموده ایم. نرم افزارهای تجزیه و تحلیل داده ها در این تحقیق SPSS و Smart PLS می باشند. نتایج این داده ها نشان داد سرمایه ساختاری بر عملکرد نوآورانه تاثیر دارد. سرمایه رابطه ای خارجی بر عملکرد نوآورانه تاثیر دارد. سرمایه رابطه ای داخلی با نقش میانجی سرمایه تجدید بر عملکرد نوآورانه تاثیر دارد. سرمایه رابطه ای خارجی با نقش میانجی سرمایه تجدید بر عملکرد نوآورانه تاثیر دارد. سرمایه ساختاری با نقش متغیرهای کنترل (صنعت، سرمایه انسانی) بر عملکرد نوآورانه تاثیر دارد. سرمایه رابطه ای داخلی با نقش هیچ کدام از متغیرهای کنترل (اندازه، صنعت، سرمایه انسانی) بر عملکرد نوآورانه تاثیر دارد. سرمایه رابطه ای خارجی با نقش تنها متغیر کنترل سرمایه انسانی بر عملکرد نوآورانه تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

سرمایه انسانی ، سرمایه رابطه ای ، سرمایه ساختاری ، سرمایه تجدید ، صنعت