تحلیل عوامل اجتماعی موثر بر نگرش و رفتارهای زیست محیطی ساکنان منطقه ی بندری چابهار

توسعه ی پایدار، فرایندی از تغییر است که بهره برداری از منابع، مدیریت سرمایه گذاری ها، جهت گیری توسعه ی تکنولوژیک و تغییرات بنیادی را هم زمان با نیازهای کنونی و آینده ی مطمح نظر قرارمی دهد. در این راستا، شناساییو تبیین نگرش ساکنان منطقه ی بندری چابهار نسبت به محیط زیست، به عنوان قشر آگاه و تاثیرگذار اجتماعی توسعه ی دریایی، گامی اساسی ومهم در سیاست گذاری های زیست محیطی و تربیت نسلی آگاه به محیط زیست و مخاطرات آن و چگونگی مقابله با آن است. در راستای افزایش آگاهی و دانش محیط زیست، مطالعه ی حاضر، نگرش ورفتار ساکنان منطقه ی بندری چابهار را نسبت به محیط زیست بررسی کرده است. آزمودنی ها، صاحب نظران و متصدیان ترانزیت کالا در سازمان حمل و نقل، سازمان بنادر و دریانوردی، شرکت کشتی رانی جمهوری اسلامی ایران، مدیران و کارشناسان اداره ای بندر و کشتی رانی، کارکنان مسکن و شهرسازی بندر چابهار ، حاشیه نشیان بندر چابهار کارکنان بهداشت بندر چابهار و هم چنین، فعالان اجتماعی بنادر و دریانوردی منطقه ی ازاد گمرک، پایانه و دیگر مدیران متصدی بوده اند. با توجه به عدم برآورد دقیق تعداد جامعه ی آماری، تعداد نمونه براساس قانون حداقل پنج برابر تعداد گویه ها، ۲۰۰ نمونه تعیین شد. لذا، به منظور پوشش این حداقل، نسخ بیش تری توزیع شد و در نهایت، تعداد ۲۰۵ نسخه در تجزیه و تحلیل شرکت داده شدند. نگرش زیست محیطی در چهار بعد حفظ تعادل طبیعت، محدودیت رشد، محیط محوری و انسان محوری و رفتار زیست محیطی در سه بعد مصرف، فعالیت و بازیافت، مطالعه شدند. به منظور تحلیل داده ها، متناسب با سطح سنجش متغیرها از آماره های استنباطی شامل آزمون پیرسون، آزمون آنووا، آزمون کااسکوئر و آزمون تی، تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شد. یافته های تحقیق با آزمون هم بستگی، پیرسون، حاکی از آن بود که بین نگرش و رفتار زیست محیطی ساکنان منطقه، رابطه ی مستقیم و معناداری وجود داشته است.

کلیدواژه ها:

توسعه ی پایدار ، چابهار ، رفتار زیست محیطی ، عوامل اجتماعی ، نگرش زیست محیطی