اثربخشی مداخله شناختی رفتاری بر کاهش رفتارهای مشکل آفرین دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی اثربخشی مداخله شناختی رفتاری بر کاهشرفتارهای مشکل آفرین دانش آموزان انجام شد . روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشیبا طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش، کلیه دانش آموزانپسر دوره اول متوسطه شهر یاسوج در سال تحصیلی ۱۴۰۰ - ۱۳۹۹ بود، که در مجموعتعداد ۳۲ دانش آموز با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای به عنوان نمونهانتخاب و به روش تصادفی در دو گروه ۱۶ نفری آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروهآزمایش تحت ۱۰ جلسه آموزش شناختی رفتاری قرارگرفت؛ درحالیکه گروه کنترل هیچمداخله ای دریافت نکرد. برای اندازه گیری متغیرها، در هر دو گروه پرسشنامه رفتارهایمشکل آفرین آخن باخ (۱۹۹۸) اجرا شد و داده های به دست آمده از اجرای پیش آزمون وپس آزمون، با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تک متغیره و چند متغیره موردتجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش شناختی-رفتاریباعث کاهش رفتارهای مشکل آفرین دانش آموزان گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترلدر پس آزمون شده است (۰۰۰۱ / ۰ > P). بر این اساس، آموزش شناختی رفتاری میتواندبرای کاهش رفتارهای مشکل آفرین دانش آموزان در مدارس و مراکز آموزشی مورد استفادهقرار گیرد.

کلیدواژه ها:

مداخله شناختی رفتاری ، رفتارهای مشکل آفرین