مطالعه دو ساله تاثیر تغذیه متعادل بر عملکرد، کیفیت و تحمل به تنش سرما در میوه پرتقال

این آزمایش در دو سال بر روی ارقام تامسون ناول و تامسون مورو با دو تیمار و پنج تکرار در سال های زراعی در دو سال در استان مازندران انجام شد. تیمارها در سال اول شامل تیمار اول= شاهد (کوددهی سنتی مطابق عرف باغدار شامل دو کیلوگرم اوره، یک کیلوگرم سوپرفسفات تریپل به ازای هر درخت) و تیمار دوم= مصرف بهینه کودی مطابق نتایج تجزیه های خاک و برگ (دو کیلوگرم سولفات آمونیوم + یک و نیم کیلوگرم سولفات پتاسیم + یک کیلوگرم سولفات منیزیم + نیم کیلوگرم سولفات روی،) بود. در سال دوم آزمایش، در تیمار دوم، علاوه بر کودهای فوق، ۵۰۰ گرم سولفات پتاسیم محلول حاوی کلات روی همراه با آب آبیاری به صورت دوبار سرک در تیر و مرداد مصرف شد. نتایج در سال اول نشان داد که میانگین عملکرد در تیمار شاهد برای پرتقال رقم مورو و تامسون ناول به ترتیب، به ۴۰ و ۷۵ کیلوگرم به ازای هر درخت بود، اما در تیمار کودی، عملکرد پرتقال مورو و تامسون ناول به ترتیب به ۷۲ و ۱۷۵ کیلوگرم به ازای هر درخت افزایش یافت. در سال دوم آزمایش عملکرد پرتقال مورو و تامسون ناول در مقایسه با شاهد به طور قابل توجهی افزایش یافت. در سال اول میانگین درصد ماده خشک پرتقال مورو و تامسون ناول به ترتیب از ۶/۱۵ و ۲۲ درصد در شاهد، به ۱/۱۷ و ۴/۲۴ درصد در تیمار کودی رسید و در سال دوم، نیز افزایش درصد ماده خشک مشاهده شد. تحمل به تنش سرما میوه پرتقال مورو و تامسون ناول در سال و دوم در مقایسه با شاهد بیشتر شد.

کلیدواژه ها:

پرتقال ، مصرف بهینه کودی ، سولفات پتاسیم حاوی کلات روی (SSOP+Zn-EDTA) ، ماده خشک ، تحمل به تنش سرما