نقش واسطه ای هوش شخصی در ارتباط بین عاملیت اخلاقی و مراقبت شفقت ورزانه پرستاران بخش کرونا

مقدمه: مراقبت شفقت ورزانه، بر کیفیت مراقبت پرستاری نقش مهمی دارد و از عناصر مهم مراقبت بیمار محور تلقی می شود. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی هوش شخصی در ارتباط بین عاملیت اخلاقی و مراقبت شفقت ورزانه پرستاران بخش کرونا انجام گرفت. روش کار: روش پژوهش حاضر کمی از نوع همبستگی بود. نمونه آماری شامل ۲۴۷ نفر از پرستاران بخش کرونای بیمارستان های استان آذربایجان غربی در سال  ۱۳۹۹ بودند که به روش نمونه گیری در دسترسانتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از مقیاس مراقبت شفقت ورزانه Rodriguez ؛ پرسشنامه هوش شخصی Mayer ؛ مقیاس عاملیت اخلاقی Black و پرسشنامه جمعیت شناختی استفاده شد. داده­ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون، بوت استراپ و سوبل و از طریق برنامه نرم افزار SPSS و Amos نسخه ۲۴ مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج حاکی از این بود که مسئولیت پذیری، فشار گروهی و توجه بیرونی در تعامل با نقش میانجی گری هوش شخصی در تبیین مراقبت شفقت ورزانه پرستاران نقش دارند. در مجموع۱۹ درصد از واریانس مراقبت شفقت ورزانه از طریق متغیرهای مدل تبیین می شود. اثر مستقیم هوش شخصی (۱۸/۰)، مسئولیت پذیری (۱۵/۰) توجه بیرونی (۱۷/۰-) و فشارگروهی (۱۶/۰-) در تبیین متغیر شفقت ورزانه معنی دار می باشند. اثر غیر مستقیم مسئولیت پذیری (۱۷/۲=t-value ) و توجه بیرونی (۴۲/۲-=t-value) و فشار گروهی (۴۶/۲-=t-value)با میانجی گری نقش هوش شخصی معنی دار می باشد نتیجه گیری: با توجه به اثر مستقیم و غیرمستقیم هوش شخصی و عاملیت اخلاقی بر میزان مراقبت شفقت ورزانه، به نظر می رسد با تقویت هوش شخصی و مسئولیت پذیری می توان مراقبت شفقت ورزانه پرستاران را ارتقا داد.

کلیدواژه ها:

Personal ، Intelligence ، Moral ، Agency ، compassionate care ، Corona ، Nurse. ، مراقبت شفقت ورزانه ، عاملیت ، اخلاق ، هوش ، شخصی ، کرونا ، پرستار.