مقایسه اثر آنی مانورهای انقباضی عضلات شکم بر فاصله بین دو قسمت عضله راست شکمی در زنان مبتلا به دیازتازیس رکتی و زنان سالم

زمینه و هدف: دیازتازیس رکتی، یکی از مشکلات شایع بعد از زایمان است که در اثر کشیدگی فاسیای بین دو بخش عضله راست شکمی ایجاد می شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر آنی انقباض عضلات شکمی بر فاصله بین دو بخش عضله رکتوس شکمی صورت گرفت. روش بررسی: این مطالعه به صورت مورد - شاهدی بر روی ۴۰ زن در دو گروه دیازتازیس        (۲۰ نفر) و نرمال (۲۰ نفر) انجام شد. فاصله بین دو بخش عضله راست شکمی به وسیله سونوگرافی (قبل و در حین انقباض) بررسی گردید. داده ها با استفاده از آزمون های Kolmogorov-Smirnov، تی مستقل و تی زوج تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در هر دو گروه حین هرکدام از مانورهای انقباضی، بجز مانور به داخل کشیدن شکم در گروه نرمال نسبت به حالت استراحت، کاهش معنی داری در فاصله بین دو بخش عضله راست شکمی مشاهده گردید. در فاصله بین دو بخش عضله راکبسیبلست شکمی، کاهش معنی داری مشاهده شد (۰۵/۰p<). در هر دو گروه حین مانور Partial sit-up به دو طرف، بیشترین کاهش فاصله بین دو بخش عضله راست شکمی دیده شد (۰۵/۰p<). نتیجه گیری: براساس نتایج مطالعه حاضر؛ بیشترین کاهش در فاصله بین دو بخش عضله راست شکمی، حین مانور Partial sit-up به هر دوطرف و کمترین کاهش، حین مانور به داخل کشیدن شکم اتفاق می افتد.  

کلیدواژه ها:

Diastasis recti ، Muscle contraction ، Abdominal maneuvers ، Delivery ، Obstetric ، Females ، دیازتازیس رکتی ، انقباض عضلات ، مانورهای شکمی ، زایمان ، زنان.