اثرات هشت هفته تمرین هوازی و رزوراترول بر بیان ژن های دخیل در ترموژنز و پروفایل لیپیدی در موش های نر نژاد C۵۷BL/۶

هدف: هدف مطالعه حاضر بررسی اثر ترکیبی رزوراترول و تمرین هوازی بر بیان ژن­های درگیر در ترموژنز و پروفایل لیپیدی در بافت چربی زیرپوستی موش­های نژاد C۵۷BL/۶ بود. روش شناسی: ۳۲ موش نر با میانگین وزنی ۴±۱۶ گرم به طور تصادفی به چهار گروه (تعداد = ۸) تقسیم شدند. ۱. رزوراترول (Res)، ۲. کنترل (Control)، ۳. تمرین هوازی (Exe)، ۴. تمرین هوازی+رزوراترول(Res+Exe). موش­ها رزوراترول را به مدت هشت هفته، پنج مرتبه/هفته، از طریق گاواژ دریافت کردند. موش­های تمرین کرده به مدت هشت هفته، پنج جلسه/هفته با میانگین شدت ۵۰-۶۵ درصد حداکثر اکسیژن مصرفی تحت تمرین بدنی بر روی نوارگردان قرار گرفتند. پس از اتمام پروتکل پژوهش و ۲۴ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، بافت چربی زیرپوستی استخراج و بیان ژن­ها (PGC۱a، FNDC۵، UCP۱، PRDM۱۶ و (SIRT۱ در بافت چربی با استفاده از تکنیک Real-time PCR سنجش شد. همچنین میزان پروفایل چربی (تری گلیسیرید، کلسترول تام، HDL و LDL) ارزیابی شد. یافته ­ها: نتایج نشان داد که سطوح FNDC۵، SIRT۱ و UCP۱ در بافت چربی موش­های گروه Res بالاتر از گروه کنترل بود. همچنین بیان PGC۱α، FNDC۵، UCP۱، PRDM۱۶ و SIRT۱ در بافت چربی موش­های Exe بالاتر از گروه کنترل بود. نشانگرهای ترموژنز و ژن­های دخیل در قهوه ای شدن بافت چربی در گروه Res+Exe نسبت به گروه Res و Exe به طور معناداری بالاتر بود. میزان HDL در گروه Res+Exe نسبت به گروه کنترل بالاتر و سطوح LDL، تری گلیسرید و کلسترول تام در گروه Res+Exe نسبت به گروه کنترل پایین­تر بود. نتیجه گیری: تمرین هوازی و رزوراترول اثر هم­افزایی قابل توجهی بر افزایش ترموژنز و افزایش بیان UCP۱، PRDM۱۶، PGC۱α،SIRT۱  و FNDC۵ نسبت به گروه تمرین و رزوراترول به تنهایی دارد. افزایش بیان FNDC۵ در بافت چربی زیرجلدی که به دنبال مداخله تمرین هوازی و رزوراترول ایجاد می­گردد، توسط SIRT۱ تعدیل می­شود.

کلیدواژه ها:

رزوراترول ، تمرین هوازی ، ترموژنز ، سیرتوئین ۱ (SIRT۱) ، پروتئین غشائی فیبرونکتین (FNDC۵)