تحلیل رابطه ی کیفیت زندگی کاری با عملکرد وظیفه ای و زمینه ای کارشناسان ترویج کشاورزی

نظام ترویج کشاورزی یکی از نهادهای اساسی در فرآیند تحول نهادی و انسانی جامعه روستایی بوده؛ از اینرو، نیروی انسانی شاغل در بخش ترویج، یک عامل کلیدی در فرآیند توسعه روستایی و کشاورزی بهشمار میرود. هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطهی کیفیت زندگی کاری با عملکرد وظیفهای و زمینهای کارشناسان ترویج کشاورزی میباشد. جامعهی آماری این پژوهش، ۱۸۰ نفر از کارشناسان بخش ترویج کشاورزی استان کرمان بوده که با استفاده از جدول کرجسی و مورگان و ضریب اطمینان یک درصد، تعداد نمونه پژوهش ۱۲۳ نفر برآورد گردید. روش نمونهگیری این مطالعه، روش طبقهای با انتساب متناسب بود. ابزار پژوهش، پرسشنامهای بوده که روایی صوری آن با استفاده از پانل متخصصان دانشگاه تهران بهدستآمد، همچنین پایایی مقیاسهای پرسشنامه پس از انجام پیشآزمون و با استفاده از آمارهی آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت. داده های حاصل به وسیله نرم افزارهای SPSSwin۲۰ و LISREL۸.۵ تجزیه و تحلیل گردیدند. نتایج پژوهش نشان داد که همبستگی مثبت و معنیداری بین تمامی ابعاد کیفیت زندگی کاری با عملکرد وظیفهای و زمینهای کارشناسان ترویج کشاورزی استان کرمان در سطح یک درصد وجود دارد. همچنین نتایج مدلسازی معادلات ساختاری نشان داد که کیفیت زندگی کاری به ترتیب توانایی تبیین ۴۴% و ۳۴% از تغییرات عملکرد وظیفهای و زمینهای کارشناسان ترویج کشاورزی مورد مطالعه را دارا میباشد.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی کاری ، عملکرد شغلی ، کارشناسان ترویج کشاورزی ، استان کرمان