بررسی رابطه بین گمنامی و جرائم فضای مجازی در استان بوشهر

زمینه و هدف: جرم در فضای فیزیکی به صورت فیزیکی و توسط خود انسان صورت می گیرد و عمل فردی، ملاک جرم محسوب می شود و تمام علائم و حرکات فیزیکی و معمولی است در حالی که در فضای مجازی، شکل جدیدی از حرکات و سکنات مورد نظر است و آن هم مجازی است.جرائم فضای مجازی در ایران نیز به موازات سایر کشورها در حال شکل گیری، رشد و گسترش بوده و روز به روز بر کثرت و پیچیدگی آن ها افزوده می شود که آمار اعلام شده توسط پلیس آگاهی ناجا نشان دهنده آن است. فضای مجازی با برخورداری از ویژگی های منحصر به فردی چون بدون مرز بودن، امکان هنجارشکنی را به تمامی نقاط دنیا گسترش داده است. همچنین با گمنام سازی کاربرهای سایبری، امکان شناسایی هویت هنجارشکنان، تعقیب و پیگرد آن ها را با مشکلات جدی مواجه کرده است لذا ما در این تحقیق بنا داریم تا به بررسی رابطه بین گمنامی و تاثیر آن بر وقوع جرائم فضای مجازی در استان بوشهر بپردازیم. روش: روش تحقیق توصیفی کمی و پیمایشی«پرسشنامه و مصاحبه» با گردآوری اطلاعات با استفاده از اسناد و مدارک موجود، و توزیع پرسشنامه در میان کاربران فضای مجازی می باشد. نمونه های مورد بررسی به صورت تصادفی انتخاب گردید. نتایج و یافته ها: نشان می دهد که گمنامی در فضای مجازی و جرائم فضای مجازی رابطه وجود دارد. کاربران در فضای مجازی از خاصیت گمنامی برای بیان و شرح بخش های جستجو نشده و محقق نشده خودهایشان و ساخت خودی که جعلی است، استفاده می کنند.

کلیدواژه ها:

فضای مجازی ، گمنامی در فضای مجازی ، اینترنت ، نظریه هیرشی ، نظریه گافمن