بررسی نقش رسانه های اجتماعی بر پایداری اجتماعی شهر تهران (مطالعه موردی منطقه ۱۹ شهر تهران)

پایداری اجتماعی یکی از مفاهیم مرتبط با توسعه پایدار است که از دهه ۱۹۶۰ به بعد در برنامه های توسعه کشورهای مختلف وارد شد اما به دلیل عدم اجماع بر سر مولفه ها و جایگاه آن در میان سایر اجزاء توسعه پایدار در عمل به گونه های بسیار متفاوتی با آن برخورد شده است. هدف پژوهش حاضر آگاهی از نقش رسانه های اجتماعی بر پایداری اجتماعی منطقه ۱۹ شهر تهران می باشد. که بر اساس چارچوب مفهومی مبتنی بر یافته های محققین همچون حسینی و همکاران، ۱۳۹۴؛ شفیع و شفیعا، ۱۳۹۱؛ نسترن و همکاران، ۱۳۹۲ ارائه شده است. نحوه جمع آوری اطلاعات توصیفی از نوع پیمایشی است که به دنبال جامعه آماری این پژوهش شهروندان منطقه ۱۹ شهرداری تهران حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران ۳۸۴ شهروند که به روش تصادفی سیستماتیک انتحاب شدند. نتایج نشان می دهند که استفاده از رسانه های اجتماعی بر شاخص های عینی (حس تعلق، تعامل اجتماعی، مسئولیت پذیری، مشارکت اجتماعی، امنیت اجتماعی، اعتماد اجتماعی، کیفیت زندگی از بعد عینی) تاثیر مثبت و معناداری دارد و استفاده از رسانه های اجتماعی بر شاخص های ذهنی (کیفیت زندگی از بعد ذهنی، عدالت، امید به زندگی، آموزش، فقر و اشتغال) تاثیر مثبت و معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، پایداری اجتماعی ، شاخص عینی ، شاخص ذهنی