بررسی تاثیر محرومیت نسبی در بروز جرائم مناطق حاشیه نشین شهر بوشهر

زمینه و هدف: یکی از مسائل اساسی در حوزه علوم اجتماعی و به طور خاص در جامعه شناسی بحث میزان بروز جرائم شهری به ویژه در حاشیه شهرهاست. عواملی ازجمله عوامل روان شناختی، اجتماعی بیولوژیکی و محیطی در ایجاد این گونه جرائم نقش دارند. از میان فاکتورهای اجتماعی و روان شناختی محرومیت نسبی ازجمله متغیرهایی است که اهمیت فراوانی دارد. تحقیق حاضر با هدف بررسی نقش محرومیت نسبی در بروز جرائم در مناطق حاشیه نشین شهر بوشهر انجام شد. روش تحقیق: این تحقیق از لحاظ هدف از نوع تحقیقات کاربردی است. همچنین از نظر ماهیت و روش در دسته تحقیقات همبستگی قرار می گیرد و به دلیل این که در فاصله زمانی معین انجام شده است، از نظر زمانی مقطعی می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل ۵۰.۰۰۰ نفر از افرادی که در مناطق حاشیه نشین شهر بوشهر سکونت دارند.. نتایج و یافته های تحقیق: نتایج مطالعه حاضر نشان داد رابطه ی مثبت و معناداری بین محرومیت نسبی با بروز جرائم در مناطق حاشیه نشین شهر بوشهر وجود دارد. همچنین بین ابعاد محرومیت نسبی با جرائم در مناطق حاشیه نشین شهر بوشهر رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که همه ابعاد محرومیت نسبی بر بروز جرائم اثر معنادار دارند. بر اساس میزان بتای محاسبه شده، بعد محل سکونت با میزان بتای (۳۸۵/۰) بیشترین سهم را در جرائم داشته و بعد عدم امنیت کمترین اثر را در جرائم شهری داشته اند..

کلیدواژه ها:

محرومیت نسبی ، جرائم شهری ، حاشیه نشینی ، بوشهر