شیوع خوددرمانی و عوامل مرتبط با آن در سالمندان قوچان در سال ۱۳۹۸

مقدمه: مصرف خودسرانه دارو یکی از مشکلات مهم بهداشتی جوامع است و خطرات آن به مراتب در سالمندان بیشتر است. این مطالعه با هدف تعیین شیوع خوددرمانی و عوامل مرتبط با آن در سالمندان شهر قوچان در سال ۱۳۹۸ انجام گرفت. روش: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی از نوع مقطعی است که نمونه های آن را ۵۷۰ نفر از سالمندان شهر قوچان تشکیل دادند. نمونه گیری به روش خوشه ای تصادفی انجام شد. داده های پژوهش به وسیله پرسشنامه پژوهشگر ساخته جمع آوری شد. اطلاعات توسط اس پی اس اس نسخه ۱۹ و آزمون های t مستقل و ANOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ­ها: میانگین سن سالمندان مورد بررسی ۱/۸±۱/۶۹ سال بود. شیوع خوددرمانی دربین سالمندان ۴/۹۴ درصد بود. بین متغیر جنس، سطح تحصیلات و شغل و مصرف خودسرانه دارو رابطه معناداری دیده شد (۰۰۱/۰P<). عواملی همچون گرانی ویزیت پزشکان و داروها، اعتقاد به مهم نبودن بیماری، رضایت از خوددرمانی های قبلی، اعتقاد به بی خطر بودن داروهای گیاهی و درمانهای سنتی از جمله عوامل اثرگذار برخوددرمانی بود. نتیجه ­گیری: یافته های این مطالعه نشان داد که خوددرمانی در بین سالمندان ایران شیوع بالای داردو ارائه آگاهی در جهت خطرات خوددرمانی امری ضروری بنظر می رسد.  

کلیدواژه ها:

Self-medication ، the elderly ، prevalence ، Iran ، خوددرمانی ، سالمندان ، شیوع ، ایران