بررسی نقش مکان های سوم شهری در توسعه گردشگری (مطالعه موردی: پیاده راه مرکزی شهر رشت)

امروزه با رشد شهری بدون برنامه و به­دنبال آن افزایش استفاده از اتومبیل، به تدریج نقش عابرپیاده در فضاهای­شهری کم رنگ می­شود و همین امر موجب کاهش سرزندگی فضاهای­عمومی برای تعاملات­اجتماعی در شهرها شده است. هدف پژوهش­حاضر، بررسی سطح و کیفیت تعاملات­اجتماعی در پیاده راه­فرهنگی شهر رشت؛ بررسی نقش مکان های­سوم در ایجاد تعاملات­اجتماعی و افزایش سطح تعاملات­اجتماعی در توسعه گردشگری است. هدف پژوهش­حاضر، کابردی و روش تحقیق نیز، توصیفی است. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه دارای طیف­لیکرت استفاده شده است.همچنین از آزمون تی تک نمونه ای، تحلیل­عاملی و ضریب­همبستگی پیرسون برای تحلیل داده­ها استفاده­شد. پرسشنامه، شامل ۵۱ سوال کیفیت­محیطی، کیفیت مکان های­سوم، هویت، جذابیت گردشگری و تعاملات اجتماعی را در پیاده راه­علم الهدی می سنجد. حجم نمونه با استفاده از فرمول­کوکران ۳۸۴ نفر محاسبه شد. پایایی آن توسط آزمون آلفای کرونباخ برابر ۸۹۷/۰ شده­است. یافته های همبستگی برای هر سه آزمون مقدار قابل­قبولی است و نشان­­می دهد که مولفه های «هویتمندی­مکان»، «کیفیت­پیاده راه» و «مکان های سوم» تاثیر قابل­توجهی در توسعه و رونق گردشگری در پیاده راه دارند. مهمترین نتیجه پژوهش حاضر تبیین روابط هم افزا میان توسعه مکان های سوم و گردشگری است. بنابراین جایگاه مکان های سوم در برنامه ریزی شهری و همچنین برنامه ریزی گردشگری شهری باید در کشورمان مورد تاکید قرار گیرد و افزایش کیفیت های محیطی و فرهنگی آن در نهایت به افزایش تنوع اجتماعی، تعامل میان شهروندان و گردشگران و افزایش درآمدهای پایدار منجر گردد.

کلیدواژه ها:

پیاده راه فرهنگی ، توسعه گردشگری ، رشت ، مکان های سوم ، هویت مکان