آثار لیراگلوتاید بر میزان باروری آزمایشگاهی موش های ماده سفید کوچک آزمایشگاهی متعاقب القای دیابت تجربی

زمینه و هدف: بیماری دیابت شیرین اثرات منفی بر دستگاه تولید مثل دارد. احتمال دارد داروهای ضد دیابت باعث اختلال در باروری شوند. در این ارتباط، پژوهش حاضر با هدف بررسی عوارض داروی ضد دیابت لیراگلوتاید (Liraglutide) بر لقاح آزمایشگاهی انجام شد.  روش بررسی: ۴۸ موش ماده بالغ به شش گروه هشت نفره تقسیم شدند که عبارت بودند از: گروه کنترل که دارو دریافت نکرد، گروه غیر دیابتی دریافت کننده لیراگلوتاید با دوز ۲/۱ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن، گروه غیر دیابتی دریافت کننده لیراگلوتاید با دوز ۸/۱ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن، گروه دیابتی بدون دریافت لیراگلوتاید، گروه دیابتی دریافت کننده لیراگلوتاید با دوز ۲/۱ میلی گرم و گروه دیابتی دریافت کننده لیراگلوتاید با دوز ۸/۱ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن. لیراگلوتاید به صورت روزانه و به شکل زیر جلدی تزریق می گردید. توان باروری تخمک های گروه ها پس از ۳۵ روز دوره تیمار ارزیابی شد. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و تعقیبی توکی تحلیل گردیدند. یافته ها: در گروه دیابتی کاهش معنا داری در تعداد اووسیت ها، درصد لقاح و درصد جنین های دو سلولی، چهار سلولی، مورولا، بلاستوسیست و هچ شده نسبت به گروه کنترل مشاهده گردید (۰۵/۰P≤). در هر دو گروه دیابتی دریافت کننده دارو نیز کاهش در پارامترهای مذکور وجود داشت؛ اما نسبت به گروه دیابتی درمان نشده، افزایش در پارامترهای مذکور مشاهده گردید (۰۵/۰P≤). نتیجه گیری: نتایج نشان دادند که به کارگیری داروی لیراگلوتاید در موش های دیابتی موجب بهبود باروری و افزایش درصد لقاح و جنین های ایجاد شده می گردد.

کلیدواژه ها:

Diabetes Mellitus ، Experimental ، Fertilization in Vitro ، Liraglutide ، Mice ، دیابت ملیتوس- تجربی ، لقاح آزمایشگاهی ، لیراگلوتاید ، موش