نقش میانجیگری حس انسجام در رابطه بین استرس ادراک شده با خستگی و درد در بیماران مالتیپل اسکلروزیس

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 165

فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_MUQ-14-11_005

تاریخ نمایه سازی: 15 مهر 1401

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: خستگی و درد از جمله مشکلات جسمانی بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس (MS: Multiple Sclerosis) است که تحت تاثیر نظام روان شناختی و استرس قرار دارند. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی گر محافظت کننده حس انسجام در رابطه بین استرس ادراک شده با خستگی و درد در این بیماران انجام شد. روش بررسی: پژوهش مقطعی- تحلیلی حاضر در سال ۱۳۹۸ انجام شد. جامعه پژوهش را تمامی بیماران مبتلا به MS عضو انجمن MS شهرهای تهران، قم و کرج تشکیل دادند. نمونه گیری به روش در دسترس و به صورت چند مرکزی در مراکز درمان MS شهرهای تهران، قم و کرج انجام شد. در مجموع، ۴۵۲ شرکت کننده با میانگین سنی ۳۶/۹±۴۵/۳۸ سال وارد مطالعه شدند. از پرسشنامه های جهت گیری به زندگی آنتونوفسکی (Antonovsky) (۱۹۸۷) (OLQ-۱۳: Orientation to life questionnaire)، استرس ادراک شده کوهن (Cohen) و همکاران (۱۹۸۳) (PSS: Perceived Stress Scale) و برای شاخص درد و خستگی از مقیاس آنالوگ تصویری هیز و پترسون (Hayes and Patterson) (۱۹۲۱) (VAS-P: Visual Analogue Scale for fatigue and pain & VAS-F) جهت اندازه گیری متغیرها استفاده شد. همچنین از ماکروی PROCESS برای SPSS به منظور بررسی اثر میانجی گر در سطح اطمینان ۹۵ درصد بهره گرفته شد. یافته ها: درد و خستگی به ترتیب با استرس ادراک شده و حس انسجام، رابطه مثبت و منفی معناداری داشت (۰۰۱/۰>P). حس انسجام توانست حدود یک چهارم از اثر کل استرس ادراک شده بر خستگی و درد را کاهش دهد؛ اما نتایج تنها برای خستگی با حضور متغیرهای زمینه ای جنسیت، تحصیلات، وضعیت اشتغال و طول مدت بیماری معنادار باقی ماند ((۱۴/۰، ۰۱/۰)، ۰۷/۰-= اثر غیر مستقیم). نتیجه گیری: حس انسجام موجب کاهش اثر استرس ادراک شده بر خستگی در بیماران مبتلا به MS می شود؛ اما نقش موثری را در رابطه بین استرس ادراک شده و درد ایفا نمی کند.

نویسندگان

سمیرا ضرابی عجمی

Department of Psychology, School of Psychology, Karaj Branch, Islamic Azad University, Karaj, Iran.

هادی زمانیان

Department of Health Education and Promotion, School of Health, Qom University of Medical Sciences, Qom, Iran.

آدیس کراسکیان موجمباری

Department of Psychology, School of Psychology, Karaj Branch, Islamic Azad University, Karaj, Iran.

سارا پاشنگ

Department of Psychology, School of Psychology, Karaj Branch, Islamic Azad University, Karaj, Iran.

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :