بررسی سطح استرس شغلی پرستاران با اضافه وزن و چاقی و ارتباط آن با عوامل دموگرافیک

مقدمه و هدف: با توجه به اثرات نامطلوب چاقی و استرس شغلی بر سلامت جسمی و روانی کارکنان مراقبت های بهداشتی و همچنین کاهش کیفیت مراقبت، پژوهش حاضر با هدف بررسی سطح استرس شغلی در پرستاران مبتلا به اضافه وزن و چاقی و ارتباط آن با عوامل دموگرافیک انجام شد. روش اجرا: این مطالعه یک پژوهش توصیفی – همبستگی با مشارکت ۱۴۲ پرستار و بهیار بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. شاخص توده بدنی پرستاران و بهیاران محاسبه و افراد مبتلا به اضافه وزن و چاقی انتخاب شدند. پرسشنامه استاندارد استرس شغلی اسیپو بین افراد منتخب توزیع گردید که مشتمل بر دو بخش شامل مشخصات دموگرافیک افراد و ابعادی از جمله بار کاری، بی کفایتی، دوگانگی، محدوده نقش، مسئولیت و محیط فیزیکی می باشد. بر اساس امتیاز ها در هر حیطه سطح استرس شغلی تعیین شده و به چهار سطح کمتر از حد طبیعی، استرس طبیعی، استرس متوسط و استرس شدید تقسیم شد. تجزیه و تحلیل آماری داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار۲۱ SPSS انجام گردید. نتایج: بیش از ۵۷ % از نمونه ها، دارای استرس متوسط و شدید بودند. شاخص توده بدنی به طور معنی داری از عدد معیار بیشتر بود (۰۷/۱۷۹ در مقابل ۱۴۹)، که بیانگر وجود اضافه وزن و چاقی در این افراد می باشد. به طورکلی، بین اضافه وزن و چاقی با استرس شغلی ارتباط معناداری مشاهده نشد(P>. ۰۵). همچنین بین میانگین استرس شغلی جنس، سن، تحصیلات و سابقه کاری، تفاوت معنی داری مشاهده نشد( P>. ۰۵). تنها تفاوت مربوط به سمت کاری مختلف بود، به گونه ای که گروه بهیار دارای کمترین سطح استرس و گروه سرپرستار بالاترین میزان استرس شغلی را داشتند. نتیجه گیری: با توجه به سطح بالای استرس شغلی واضافه وزن پرستاران، پیشنهاد می شود با اقدامات مدیریتی مناسب و برنامه ریزی های دوره ای در جهت کاهش مسائل مربوط به اضافه وزن و استرس شغلی گام برداشت.

کلیدواژه ها:

Occupational Stress ، Overweight ، Obesity ، Nurses ، استرس شغلی ، اضافه وزن و چاقی ، پرستاران