تاثیر شعرخوانی بر سازگاری اجتماعی و خود اثرمندی کودکان پسر دبستانی با مشکلات تحصیلی

هدف از این پژوهش تعیین اثربخشی شعرخوانی بر سازگاری اجتماعی و خوداثرمندی کودکان پسردبستانی با مشکلات تحصیلی است. مطالعه حاضر از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل و آزمایش می باشد. ۳۰ دانش آموز پسر دبستانی در دو گروه آزمایش و کنترل تخصیص تصادفی شدند. برای گروه آزمایش, فرایند شعر خوانی طی هفت جلسه، هفته ای یک بار در مدرسه صورت گرفت. برای تجزیه وتحلیل آماری از تحلیل کواریانس استفاده شد. ابزار این تحقیق شامل پرسشنامه سازگاری اجتماعی بل (۱۹۶۱) و آزمون خوداثرمندی کودکان و نوجوانان SEQ-C (۲۰۰۱) است. یافته ها نشان داد؛ شعرخوانی بر سازگاری اجتماعی کودکان پسر دبستانی با مشکلات تحصیلی اثر دارد) ۱۹/f=۱۲ ، P<۰/۰۵)، همچنین نتایج تحلیل کوواریانس نشان می دهد شعرخوانی بر خوداثرمندی کودکان پسر با مشکلات تحصیلی تاثیر داردf=۱۳/۵۷) ، P<۰/۰۵). از این رو می توان گفت شعرخوانی با تاکید بر نقاط قوت کودکان و هماهنگ ساختن مهارت های مختلف، باعث اصلاح الگوهای باور درونی و همچنین الگوهای رفتاری در آن ها شود. پیشنهاد می شود که درمانگران و متخصصان سلامت روان و همچنین معلمان و دست اندرکاران آموزش و پروش به برگزاری هرچه بیشتر کارگاه های آموزشی در زمینه شعر، که مناسب همه گروه های سنی به خصوص کودکان است، بپردازند.

کلیدواژه ها:

شعرخوانی ، سازگاری اجتماعی ، خود اثرمندی کودکان ، دانش آموز پسر.