واکاوی همسرآزاری در فقه و حقوق موضوعه ایران

واژه همسرآزاری که در اذهان عموم به عنوان خشونت شوهر علیه زن بکار میرود، در تمام اعصار و جوامع وجود داشته است و با نهایت تاسف در جوامع امروز نیز علیرغم فضای به ظاهر طرفدار حقوق زنان رو به افزایش است. در فقه و به تبع آن در قوانین و مقررات جاری کشور همسرآزاری عبارت است از هر نوع رفتار، گفتار یا سکوت ناحقی که آگاهانه یا ناآگاهانه و به صورت عمدی از سوی یکی از زوجین در برابر دیگری بروز نماید و موجب خسارات، رنجش خاطر یا تضییع حق دیگری شود. همسرآزاری به انواعی از جمله جسمی، کلامی، روانی، جنسی، اقتصادی و اجتماعی قابل تقسیم است که از نیم قرن گذشته مورد توجه اندیشمندان بوده است. مقوله همسرآزاری در قوانین تعریف و تبیین نشده است و صرفا به مواردی چند اکتفاء شده است. مقابله با پدیده همسرآزاری نیاز به سیاستگذاری در دو سطح کلان و خرد دارد. تدوین و ترویج الگوی همسرگزینی مناسب فرهنگ ایرانی-اسلامی و آموزش مهارتهای ارتباطی لازم و همچنین مهار عوامل اقتصادی از یک سو و سیاستگذاری برای مداخلات رسمی از سوی دیگر میتواند در کاهش نرخ همسرآزاری به نحو جدی موثر باشد. با توجه به اهمیت موضوع در این مقاله به بررسی مقوله همسرآزاریدر فقه و حقوق موضوعه ایران می پردازیم و تمامی جنبه های فقهی و حقوقی آن را شرح می دهیم و راهکارهای کاهش این آسیب اجتماعی را برمی شماریم.

کلیدواژه ها:

همسرآزاری ، راهکارهای مقابله با همسرآزاری ، وضعیت خشونت علیه زنان