رابطه منبع کنترل و خودکارآمدی با سلامت روان معلمان مقطع ابتدایی شهرستان چابهار

این پژوهش با هدف بررسی رابطه منبع کنترل و خودکارآمدی با سلامت روان معلمان مقطع ابتدایی صورت گرفته است. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش را کلیه معلمان ابتدایی (زن و مرد) شهرستان چابهار تشکیل داده اند. از این تعداد ۱۲۱۰ زن ۶۸/۶۹) درصد) و ۴۵۱ مرد ۳۲/۱۰)درصد) می باشند. حجم نمونه بر اساس جدول کرجسی و مورگان ۳۳۵ نفر تعییین شد که از این تعداد که ۲۵۷ نفر معلم زن و ۷۸ نفر معلم مرد به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای بوده است. ابزار پژوهش پرسشنامه منبع کنترل (درونی - بیرون ) راتر، پرسشنامه سلامت روان کیز، پرسشنامه احساس خودکارآمدی معلم (TSES) می باشد. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد که فرضیه کلی پژوهش مبنی بر اینکه منبع کنترل و خودکارآمدی توانایی پیش - بینی سلامت روان معلمان مقطع ابتدایی را دارند، به صورت نسبی مورد تایید قرار گرفته است و فرضیه دوم مبنی بر اینکه بین منبع کنترل درونی معلمان با سلامت روان آنان رابطه دارد، در این پژوهش مورد تایید قرار نگرفته است. فرضیه سوم پژوهش نیز مبنی بر اینکه بین منبع کنترل بیرونی معلمان با سلامت روان آنان رابطه وجود دارد، در این پژوهش پذیرفته نشده است و بین این دو متغیر رابطه معنی داری مشاهده نشد. فرضیه چهارم پژوهش مبنی بر اینکه بین سلامت روان و خودکارآمدی معلمان رابطه وجود دارد، تایید شد. بدین معنا که افزایش خودکارآمدی در معلمان، سلامت روان آنها نیز افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

منبع کنترل (درونی - بیرونی) ، سلامت روان ، خودکارآمدی ، معلمان