اثرات بازی درمانی بر دانش آموزان بیش فعال مقطع ابتدایی

یکی از ویژگیهای مهم دانش آموزان دارای اختلال بیش فعالی این است که از توجه و تمرکز کافی برخوردار نیستند. فقدان توجه در موقعیتهای اجتماعی، ممکن است به شکل تعویض مکرر موضوع صحبت، گوش ندادن به دیگران، پیروی نکردن از قواعد یا جزییات بازیها یا فعالیتها جلوه گر شود. آنچه حائز اهمیت است این رفتارها بر عملکرد آنها تاثیرسوء میگذارد که در نتیجه باعث واکنش منفی اطرافیان، خانواده، کادر مدرسه میشود و در نهایت باعث کاهش اعتماد به نفس و احساس بیکفایتی در این کودکان میگردد و ممکن است آنها از مدرسه و اجتماع متنفر گردند. دانش آموزان طبیعی به خاطر رفتارهای مناسب و موقعیتهای تحصیلی و اجتماعی، زمینه زیادی برای تشویق شدن دارا می باشند همین تشویقها موجب پرورش اعتماد به نفس آنها میشود. اما دانش آموزان دارای بیش فعالی به دلیل پایین بودن سطح تفکر انتزاعی، قادر به بیان احساسات و هیجانات خود نیستند، عدم مهارت دانش آموزان در بیان احساسات خود میتواند بهداشت روانی او را به خطر اندازد. از طرفی بازی ابزاری مناسب است که به کمک آن دانش آموز خود را بیان میکند وسیله مناسب برای تخلیه هیجانی دانش آموزان است در جریان بازی درمانی، درمانگر با دانش آموز مشارکت فعال دارد نه به عنوان هم بازی دانش آموز بلکه به عنوان همراهی که بیشتر دنباله رو دانش آموز می باشد، و از راهنمایی دانش آموز پرهیز می نماید. در چنین رابطه ای درمانگر در صورت موفقیت دانش آموز در انجام فعالیتهای تدریجی اش، اورا تشویق و در صورت ناکامی از سرزنش او خودداری میکند.

کلیدواژه ها:

بیش فعالی ، بازی درمانی ، دانش آموز