تاثیر تمرینات پیلاتس و انعطاف پذیری بر تعادل و ترس از افتادن زنان سالمند

هدف از مطالعه حاضر تعیین اثربخشی تمرینات پیلاتس و انعطاف پذیری بر تعادل و ترس از افتادن زنان سالمند بود. پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون - پس آزمون گروه های تصادفی بود. شرکت کنندگان، زنان سالمند سالم ۶۰-۸۰ ساله بودند که به صورت هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه  پیلاتس (۱۵ نفر)، انعطاف پذیری (۱۵ نفر) و کنترل (۱۴ نفر) قرار گرفتند. آزمون تعادلی برگ و  برخاستن و راه رفتن زمان دار برای اندازه گیری تعادل و پرسش نامه مقیاس کارآمدی افتادن به منظور اندازه گیری ترس از افتادن استفاده شد. گروه های تمرینی در ۱۲ هفته برنامه تمرینی شرکت کردند درحالی که گروه کنترل در هیچ برنامه سازمان یافته ای شرکت نکرد. هر سه گروه پیش آزمون را قبل از شروع دوره تمرینی و پس آزمون را پس از اتمام آن انجام دادند. تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ انجام شد. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معناداری ۰۵/۰≥P استفاده شد. مطابق نتایج تفاوت بین گروهی معنادار بین گروه کنترل و پیلاتس (۰۰۱/۰= p) و گروه کنترل و انعطاف پذیری (۰۰۱/۰= p) مشاهده شد. اگرچه در خصوص آزمون برگ تفاوت معناداری بین گروه پیلاتس و انعطاف پذیری یافت شد که به سود گروه پیلاتس بود (۰۰۸/۰= p)، بااین حال تفاوت معناداری در خصوص آزمون برخاستن و راه رفتن زمان دار و ترس از افتادن بین دو گروه مشاهده نشد. نتایج نشان داد تمرینات پیلاتس و انعطاف پذیری می تواند به بهبود تعادل و همچنین کاهش ترس از افتادن زنان سالمند بیانجامد.

کلیدواژه ها:

آزمون تعادلی برگ ، برخاستن و راه رفتن زمان دار ، تمرینات کششی ، سالمندی ، مقیاس کارآمدی افتادن