چگونه توانستم مهارت ارتباطی را در پرهام صوفی دانش آموز پایه سوم افزایش دهم.

آموزش و پرورش فرآیندی ارتباطی است .پایه های هر ارتباط را زبان تشکیل می دهد.زبان تنها وسیله ی موثر در فرآیند آموزش و پرورش است.بدون زبان ارتباطی میان افراد جامعه برقرار نمی شود و بدون ارتباط آموزش و پرورش صورت نمی گیردو نهایتا بدون آموزش و پرورش انتقال میراث فرهنگی وتمدن بشری به نسل های بعدی امکان پذیر نیست.اینجانب هانیه چاقوساز نقده آموزگار پایه ی سوم روستای دیزج دول از توابع شهرستان ارومیه ،متوجه چنین مشکلی در سال تحصیلی جاری در کلاسم شدمکه وجود دانش آموز پسر به نام پرهام صوفی با مشکل عدم توانایی برقراری ارتباط است.و او بدلیل عدم برقراری ارتباط کلامی مناسب دچار مشکلاتی اعم از اعتماد به نفس و یادگیری است.بنابراین در جهت رفع این مشکل و با هدف بهبود وضعیت اعتماد به نفس و بهبود در بیان و ادای کلمات در او با انجام فعالیت های درحد توان از پرهام خواستم تا با تلاش خود به نتیجه وضع مطلوب برسد.واو را با شرکت دادن در ورزش و کارهای گروهی انگیزه بیشتری برای سخن گفتن و ابراز وجود ترغیب کردم.گاهی توانایی زبانی در انسان به علل شناخته یا ناشناخته شده ای دچار اختلال و آسیب می شودو در گفتار و رفتار این افراد ویژگی های عاطفی ،رفتاری و شناختی خاصی بوجودمی آیدکه به طور اختصاصی به احساسات رفتارها و نگرش هایی اشاره دارد که مربوط به فرآیند برقراری ارتباط استو طبق پژوهش های توصیفی انجام شده وبراساس نتایج همبستگی نشان میدهدکه بین واکنش نسبت به لکنت زبان و ویژگیهای شناختی،عاطفی و رفتاری آنها با کیفیت زندگیشان همبستگی منفی و معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

( برقراری ارتباط ، دانش آموز ، اعتماد به نفس)