تحلیل و بررسی مولفه‎های متعالی فضای ‎خانه سالمندان با محوریت ارتقا و تعالی احساس دلبستگی به مکان

معماری پدیده‎‎ای در ارتباط با انسان است و باید متناسب با وی محقق شود، ازاین‎رو پرداختن به موضوع فضای متعالی انسان، به‎منزله معرفت پایه در این دانش، انکارناپذیر می‎نماید. از سویی، ازآنجاکه تعریف از انسان سالمند و تلقیات از وی گاه بسیار متفاوت می‎نماید، تفاوت در درک از معماری متعالی نیز بسیار طبیعی خواهد بود. هر جامعه زمانی از نشاط و سرزندگی برخوردار خواهد بود که شهروندان آن سلامت روانی و جسمی مطلوبی داشته باشند. از این منظر، در مقاله پیش رو به شناخت ماهیت فضای ‎خانه سالمندان پرداخته شده و رابطه این شناخت از معماری با مولفه‎های گوناگون احساس دلبستگی از مکان بازشناسی شده است که به مرتبه‎بندی طراحی معماری متناسب با ساختار فضایی می‎انجامد. بنابراین، هدف از این پژوهش بررسی پارامترهای احساس دلبستگی به مکان در ‎خانه سالمندان است تا بتوان ساختار فضایی مناسب و متعالی برای سالمندان ایجاد کرد. اطلاعات لازم برای پژوهش با مصاحبه و بررسی اسناد و مدارک گردآوری شده و داده‎های به‎دست‎آمده با روش همبستگی تحلیل و بررسی شده است. نتیجه به‎دست‎آمده از این پژوهش بدین رهنمون می‎سازد که طراحی فضایی بر پایه مولفه‎های متعالی احساس دلبستگی به مکان در طراحی سبب افزایش امید به زندگی، کاهش افسردگی و افزایش رضایتمندی سالمند از محیط می‎شود.

کلیدواژه ها:

خانه سالمندان‎ ، سالمند ، احساس دلبستگی‎ ، مکان ، تعالی