بررسی کارکردهای مدیریت شهری در سامانه نظارت همگانی

توسعه پایدار حالت تعادل و توازن میان ابعاد مختلف توسعه است که هدف آن بهبود بخشیدن به شرایط کیفی زندگی انسان است. دستیابی به توسعه پایدار شهری به منظور بهره برداری مناسب از منابع و ایجاد رابطه متعادل و متوازن میان انسان، اجتماع و طبیعت، هدف نهایی برنامه ریزان و مدیران توسعه شهری می باشد. از آنجایی که جمعیت شهرها به سرعت در حال افزایش است، ازدیاد فعالیت ها با پیشرفت انواع آلودگی ها از قبیل آب، خاک، هوا و... برای شهروندان همراه بوده است. در همین راستا بی شک توسعه نظارت همگانی و برخورداری از مزایای کارکردی آن در سازمان، قبل از هر چیز مستلزم درک درست از مفهوم نظارت همگانی و ابعاد مختلف آن از حیث مفهومی و کارکردی است. مفهوم نظری نظارت همگانی زمانی قابل درک خواهد بود که فضای کارکردی آن نیز از نظر کیفیت منابع انسانی، ابزارهای فیزیکی، زیرساخت های ارتباطی و سایر عناصر تاثیرگذار بر آن مشخص شده باشد. اگر فضای کارکردی جامعه ای در نظر گرفته شود که در آن دولت الکترونیکی، شهرهای الکترونیکی، شهرداری الکترونیکی، تجارت الکترونیکی، بانکداری الکترونیکی، آموزش الکترونیکی، بهداشت الکترونیکی و سایر واژگانی از این نوع، واقعیت های اجتناب ناپذیر ادبیات اداره امور زندگی مردم در آن جامعه شده باشند، باید به دنبال تعریف و جا انداختن مفهوم مراکز نظارت همگانی الکترونیکی بجای مراکز نظارت همگانی سنتی بود. باید پذیرفت که فضای زندگی امروز بشر با سرعت در حال تغییر از شکل جامعه سنتی به شکل جامعه اطلاعاتی می باشد. بی تردید جلب مشارکت های مردمی، انسجام بخشی به آن و ارتقای سطح اعتماد عمومی از رسالت های اصلی سامانه نظارت همگانی بوده که به وجود آوردن شبکه ناظرین در شهر تهران با محوریت سامانه ۱۸۸۸ یکی از بسترهای مهم و فرصتی مناسب برای تحقق این امر به شمار می رود.

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: مدیریت شهری ، سامانه نظارت همگانی