پیش بینی رفتارهای پرخطر بر اساس سبک های دلبستگی و الگوهای ارتباطی خانواده در دختران دبیرستانی شهرستان سپیدان

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی رفتارهای پرخطر بر اساس سبک های دلبستگی و الگوهای ارتباطی خانواده در دختران دبیرستانی بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دختر شهرستان سپیدان بود. نمونه آماری ۲۰۰ نفر ار این افراد بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب و به سبک های دلبستگی کولینزو رید (۱۹۹۰)، الگوی ارتباطات خانواده ریچی و فیتزپاتریک (۱۹۹۰) و مقیاس خطرپذیری جوانان ایرانی زاده محمدی و احمدآبادی (۱۳۸۸) پاسخ دادند. نتایج نشان داد که همبستگی منفی و معناداری بین جهت گیری گفت و شنود با رفتارهای پرخطر و همبستگی مثبت و معناداری بین جهت گیری همنوایی با رفتارهای پرخطر وجود دارد. همچنین همبستگی مثبت و معناداری بین سبک دلبستگی اضطرابی و دلبستگی اجتنابی با رفتارهای پرخطر وجود دارد. نتایج ضریب رگرسیون چندگانه نشان داد جهت گیری گفت و شنود به صورت منفی و معنادار و جهت گیری همنوایی به صورت مثبت و معنادار می تواند رفتارهای پرخطر را پیش بینی کند. سرانجام سبک ایمن به صورت منفی و معنادار، سبک اضطرابی و سبک اجتنابی به صورت مثبت و معنادار می توانند رفتارهای پرخطر را پیش بینی کنند.

کلیدواژه ها:

رفتارهای پرخطر ، سبک های دلبستگی ، الگوهای ارتباطی خانواده