رابطه سیستم های مغزی بازداری / فعال ساسی با میزان خطرپذیری در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد بانه در سال ۱۴۰۰

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه سیستم های بازداری و فعال سازی مغز با میزان خطرپذیری دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد بانه در سال ۱۴۰۰ بود. طرح پژوهش توصیفی همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد بانه در سال ۱۴۰۰ بود . حجم نمونه آماری طبق جدول برآورد حجم نمونه مورگان و کرجسی تعداد ۳۰۰ نفر تعیین شد، اما با توجه به زمان طولانی پاسخ دهی به آزمون رایانه ای خطرپذیری بادکنکی و آزمون سیستم های بازداری/ فعال سازی، تعدادی از دانشجویان مایل به همکاری نبوده و از این رو تعداد ۱۵۰ نفر قادر به همکاری در پژوهش حاضر بوده که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل آزمون رایانه ای خطرپذیری بادکنکی و پرسشنامه مداد- کاغذی سیستم های مغزی فعال سازی/ بازداری رفتاری بودند. برای تحلیل داده ها از آزمونهای آماری ضریب همبستگی پیرسون و نرم افزار spss ویراست ۳۲ استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد بین سیستم بازداری مغزی و خطرپذیری دانشجویان رابطه منفی وجود دارد. بین سیستم های فعال سازی مغزی (سائق، پاسخدهی به پاداش و جستجوی سرگرمی) و میزان خطرپذیری دانشجویان رابطه مثبت وجود دارد.

کلیدواژه ها:

سیستم های بازداری / فعالسازی مغز ، خطرپذیری ، رفتارهای پر خطر