بررسی اثر بخشی برنامه توانبخشی مبتنی برخانواده بر خودکارآمدی زنان دارای فرزندن معلول تحت پوشش اداره بهزیستی شهر تبریز

این پژوهش باهدف بررسی اثربخشی برنامه توانبخشی مبتنی بر خانواده بر خودکارآمدی زنان دارای فرزندان معلول تحت پوشش اداره بهزیستی شهر تبریز انجامشده است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه مادران دارای فرزند معلول شهر تبریز تشکیل میدهد که تحت پوشش اداره بهزیستی قرار دارند. روش پژوهش مطالعه حاضر نیمه آزمایشی از نوع طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه آزمایش و کنترل میباشد. از جامعه آماری مذکور تعداد ۶۰ زن به روش نمونه گیری تصادفی در دسترس انتخاب و موردمطالعه قرار گرفتند. این زنان به دو گروه ۳۰ نفره آزمایش و کنترل تقسیم شدند و گروه آزمایش تحت آموزش برنامه های توانبخشی مبتنی بر خانواده قرار گرفت درحالی که گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد. ابزار مورداستفاده در این پژوهش پرسشنامه خودکارآمدی بود. پس از انتخاب تصادفی گروه های آزمایش و کنترل ابتدا در هر دو گروه پیش آزمون خودکارآمدی گرفته شد و سپس به آموزش برنامه های توان بخشی مبتنی بر خانواده در گروه آزمایش پرداخته شد و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. پس از اتمام دوره مجددا از هر دو گروه پس آزمون خودکارآمدی گرفته شد و داده ها به کمک تحلیل کوواریانس مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان میدهد مداخله مبتنی بر برنامه توانبخشی در مادران دارای فرزند معلول تاثیر معناداری در افزایش خودکارآمدی این زنان دارد.

کلیدواژه ها:

توانبخشی ، خودکارآمدی ، بهزیستی