ارتباط بین به کارگیری رویکردهای برنامه ریزی و مطالعه با پیشرفت تحصیلی در دانشجویان پزشکی

هدف: رویکردهایی که دانشجویان برای مطالعه اتخاذ میکنند، میتواند بر فرآیند یادگیری موثر باشد. لذا بررسی و ارزیابی میزان استفاهاز این رویکردها ضرورت دارد. هدف از این مطالعه بررسی رابطه رویکردهای مطالعه با پیشرفت تحصیلی در دانشجویان پزشکی بود.روش: این مطالعه توصیفی -تحلیلی در مرکز آموزشی درمانی شهید بهشتی دانشگاه علوم پزشکی کاشان با مشارکت ۱۲۸ کارورز و۱۵۲ دستیار در سال ۱۳۹۹ انجام شد. حجم نمونه توسط جدول مورگان اندازه گیری شد و سپس این دانشجویان به روش غیراحتمالی آسان وارد مطالعه شدند. ابزارهای مورد استفاده برای ارزیابی رویکردهای مطالعه پرسشنامه مارتون و سلجو بود. بعلاوه معدلکل دانشجویان در پایان ترم به عنوان شاخص پیشرفت تحصیلی دانشجویان لحاظ شد. تجزیه و تحلیل دادهها با نرم افزار آماری spss۲۶ با اسنفاده از آزمون های همبستگی پیرسون، آزمون T مستقل و ANOVA انجام شد. نتایج: عملکرد تحصیلی دانشجویان با رویکرد عمیق مطالعه ارتباط معناداری نداشت P>۰/۰۵ اما با رویکرد راهبردی مطالعه (و مولفه - های مطالعه سازمانیافته، مدیریت زمان، و پیشرفت و موفقیت) ارتباط مثبت معناداری داشت P<۰/۰۵ . دانشجویان با مولفه نداشتن هدف ارتباط منفی معناداری داشت P=۰/۰۳۱,r=-/۱۲۹ بعلاوه رویکرد راهبردی مطالعه با سن و محل سکونت دانشجویان ارتباط معناداری داشت بهطوریکه با افزایش سن، افزایش معناداری در میزان رویکرد راهبردی به وجود می آید. P=۰/۰۴۷,r=۰/۱۱۹ و میانگین رویکرد راهبردی در دانشجویان غیرخوابگاهی ۱۰/۱۸±۷۲/۶۲ به طور معناداری بیشتر از دانشجویان خوابگاهی ۱۰/۰۳±۶۹/۱۷ است P=۰/۰۳۳. هم چنین رویکرد سطحی مطالعه با سال دستیاری ارتباط معناداری دارد به طوریکه میانگین رویکرد سطحی در دستیاران سال اول ۷/۸۲±۵۵/۸ به طور معناداری بیشتر از دستیاران سال سوم ۵۰/۳۲±۸/۶۰ بود. P=۰/۰۳۳ نتیجه گیری: رویکردی که دانشجویان برای مطالعه اتخاذ می کنند متاثر از شرایط فردی، اجتماعی و مقطع تحصیلی است و رویکردراهبردی مطالعه، تاثیر مثبتی بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان دارد. پیشنهاد می شود رویکردهای مطالعه در برنامه آموزشی دانشجویانگنجانده شوند

کلیدواژه ها:

پیشرفت تحصیلی ، آموزش پزشکی ، یادگیری. دانشجو ، مطالعه