اثربخشی «آموزش آرام سازی پیشرونده» بر تحمل پریشانی و عملکرد جنسی زنان با سابقه ماستکتومی
محل انتشار: مجله مدیریت ارتقای سلامت، دوره: 11، شماره: 5
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 196
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JHPM-11-5_003
تاریخ نمایه سازی: 2 مهر 1401
چکیده مقاله:
مقدمه: زنان مبتلا به سرطان پستان، دارای مشکلاتی در تحمل پریشانی و عملکرد جنسی هستند. لذا هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی "آموزش آرام سازی پیشرونده" بر تحمل پریشانی و عملکرد جنسی زنان با سابقه ماستکتومی بود.
روش کار: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی از نوع پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری یک ماهه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی زنان مبتلا به سرطان پستان با سابقه ماستکتومی شهر بابل در سال ۱۴۰۰ بود. نمونه ها از یک کلینیک فوق تخصصی رادیوانکولوژی شهر بابل به تعداد ۳۶ تن با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و به روش در دسترس انتخاب شدند. نمونه ها با استفاده از شیوه تصادفی ساده از نوع قرعه کشی در گروه، "آموزش آرام سازی پیشرونده" (۱۸تن) و گروه کنترل (۱۸تن) گمارده شدند. ابزارهای گردآوری داده ها، شامل اطلاعات جمعیت شناختی، "مقیاس تحمل پریشانی" (Distress Tolerance Scale) و "شاخص عملکرد جنسی زنان" (Female Sexual Function Index) بود. روایی ابزارها سنجیده نشده و به پژوهش های پیشین اکتفا شد؛ ولی پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ سنجیده شد. "آموزش آرام سازی پیشرونده" طی ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای (در طول ۵/۱ ماه)، برای گروه مداخله اجرا گردید. داده ها در نرم افزار آماری اس پس اس اس نسخه ۲۱ تحلیل گردید.
یافته ها: "آموزش آرام سازی پیشرونده" بر عملکرد جنسی و تحمل پریشانی زنان با سابقه ماستکتومی موثر بود (۰۱/۰>P).
نتیجه گیری: "آموزش آرام سازی پیشرونده" بر عملکرد جنسی و تحمل پریشانی زنان با سابقه ماستکتومی موثر بود. لذا با بهره گیری از مداخله فوق می توان، در جهت کاهش مشکلات روانشناختی زنان با سابقه ماستکتومی، بهره جست.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
ناهید حسن نژاد
گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
مژگان آگاه هریس
گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
خدیجه عرب شیبانی
گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
حسین زارع
گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
عبدالرحیم قلی زاده پاشا
گروه جراحی عمومی، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بیمارستان شهید بهشتی، بابل، مرکز تحقیقات سرطان.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :