روایت جامعه شناختی ازمسائل اجتماعی (آسیب های اجتماعی) در سینمای معاصر ایران تحلیل و تبیین آن در دهه های ۴۰ تا ۸۰

پژوهش حاضر، روایت سینمای ایران از آسیب های اجتماعی را در دهه های ۴۰ تا ۸۰ مورد تحلیل قرار می دهد.روش تحقیق این پژوهش از نوع کیفی و از جنس تحقیقات توصیفی- اکتشافی است که برای پاسخ گفتن به پرسش خود سعی در ارایه ی یک توصیف غلیظ(در مقابل توصیف رقیق) از پدیده مورد مطالعه خود دارد. روش گرد آوری داده ها و نمونه گیری از نوع کیفی و هدفمند است. بنابراین فیلم های سینمایی مرتبط با مسائل و آسیب های اجتماعی از دهه چهل تا هشتاد به عنوان جامعه آماری در نظر گرفته شده و در هر دهه، ۱۰ فیلم داستانی با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند به عنوان نمونه تحقیق انتخاب می شود.به منظور تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل گفتمان «روث وداک» و «پل جی»، هر فیلم را به ژانرهای زبانی تقسیم و در آنها به هفت سوالی پاسخ داده شده که پل جی برای تحلیل گفتمان، مطرح کرده است. همچنین برای هر فیلم، تحلیلی از آن ارایه و آسیب های اجتماعی برساخت شده در هر فیلم در جدولی جداگانه جایگذاری شده است.مهم ترین یافته این پژوهش این است که سینمای ایران در دهه های ۴۰ تا ۸۰ روایت های متفاوت و متمایزی را تحت تاثیر شرایط اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و بافت جامعه، بازنمایی کرده است.

کلیدواژه ها:

تحلیل گفتمان ، آسیب های اجتماعی ، مسائل اجتماعی ، فیلم سینمایی ، سینمای ایران ، برساخت گرایی اجتماعی