جرح محمد بن سنان توسط فضل بن شاذان

محمد بن سنان (م۲۲۰ق) از راویان امام کاظم، امام رضا و امام جوادb به شمار می آید. از رهگذر وجودش در سلسله اسناد صدها روایت کتب اربعه، نقش ممتاز در انتقال میراث روایی دارد. از طرفی، فضل بن شاذان (م۲۶۰ق) که از اصحاب امام رضا، امام جواد، امام هادی و امام حسن عسکریb و از ثقات و رجا ل شناسان نامدار عصر حضور و از راویان ابن سنان است، وی را با سخنانی متعدد، دستخوش جرح شدید قرار داده و او را «کاذب مشهور» قلمداد کرده است. این مقاله که از نظر گردآوری به روش کتابخانه ای و از نظر محتوایی با روش توصیفی – تحلیلی سامان یافته، به چرایی ارزیابی و نقد سخنان فضل بن شاذان پرداخته است. دریافت نویسندگان این بوده که عله العلل نسبت کذب و غلو، اختلاف مبنایی آن دو است؛ زیرا ابن سنان اقبال ویژه به تاویل آیات در مورد اهل بیتb، نقل کرامات و دیدگاه تعمیم دانش آنان دارد؛ در حالی که ابن شاذان رویکرد ضد جریان غلو دارد و بر دیدگاه تحدید علوم امامانb تصریح می کند. بنابراین جرح محمد بن سنان بعید به نظر می رسد و وثاقت او تقویت می شود.  

کلیدواژه ها:

ابن سنان ، ا بن شاذان ، غلو ، گستره علوم اهل بیت ، مبانی جرح و تعدیل ، علم الرجال