مطالعه تطبیقی معیارهای ارزیابی رفتار ضد رقابتی با تاکید بر حقوق ایران

مبانی حقوق رقابت ماهیتی اقتصادی دارند که تبیین دقیق و رفع ابهام از آنها به کارآمدی ضوابط حقوقی خواهد انجامید. معیارهای متعددی برای تحلیل و ارزیابی رفتارهای ضد رقابتی مطرح شده است که میتوان مهم ترین آنها را «ممنوعیت ذاتی» و «محدودیت متناسب و منطقی» دانست. درحالی که طبق قاعده «ممنوعیت ذاتی» قالب و موضوع رفتار معیار ممنوعیت قلمداد میشود، قاعده «محدودیت متناسب و منطقی» مستلزم ارزیابی آثار رفتار و ساختار بازار مرتبط است. سایر معیارهای پذیرفتهشده در حقوق رقابت نیز، منطبق با رویکرد خاص خود، رفتارهای ضد رقابتی را بررسی میکنند. در این پژوهش تلاش شد، ضمن تحلیل هر یک از معیارهای طرحشده در حقوق رقابت، نقاط ضعف و قوت احتمالی آنها تبیین شود و با بررسی «قانون سیاستهای کلی اصل ۴۴ قانون اساسی» موضع حقوق ایران در ارتباط با این موضوع مشخص شود. به عنوان نتیجه میتوان گفت پذیرش هر یک از این معیارها دارای اثر مستقیم در مفاد قوانین و چگونگی مواجهه با رفتارهای ضد رقابتی است و بر مبانی اقتصادی و اهدافی مبتنی است که نظام حقوق رقابت در پی تحقق آن است. در ایران، ابهام مبانی اقتصادی قانون گذار و بی توجهی به معیارهای مورد نظر در این زمینه از علل ناکارآمدی حقوق رقابت محسوب میشود.

کلیدواژه ها:

انحصار تجاری ، توافقات ضد رقابت تجاری ، حقوق ضد تراست ، مبانی اقتصادی رقابت