تاثیر تراکم و آبیاری بر عملکرد و شاخص های رشد گیاه سرخارگل (Echinacea purpurea (L.) Monch)

سرخارگل (Echinacea purpurea (L.) Monch ) یکی از مهم ترین گیاهان دارویی می­باشد که علی­رغم دارا بودن خواص ضدقارچی، ضدویروسی و ضدباکتریایی اطلاعات چندانی از ویژگی­های آن به خصوص نیاز آبی و تراکم مطلوب آن در منطقه مشهد در دست نیست. به منظور بررسی اثر دور آبیاری و تراکم بر خصوصیات رشدی و عملکرد سرخارگل آزمایشی در دو سال زراعی ۸۹-۱۳۸۸ و ۹۰-۱۳۸۹ در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی در قالب طرح کرت­های خرد شده در سه تکرار اجرا شد. در کرت­های اصلی فواصل آبیاری (آبیاری پس از ۵۰، ۱۰۰، ۱۵۰ و ۲۰۰ میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر) و در کرت­های فرعی تراکم بوته با دو سطح (۲۰ و ۳۰ بوته در مترمربع) قرار گرفتند. صفات مورد مطالعه عبارت از شاخص سطح برگ، تجمع ماده خشک، ارتفاع بوته، تعداد شاخه­های جانبی، تعداد گل در بوته، میانگین وزن هر گل، تعداد و وزن خشک گل در بوته، تعداد گل در واحد سطح، وزن تر و خشک گل در واحد سطح و وزن خشک ریشه بودند. نتایج آزمایش نشان داد که تمام صفات مورد بررسی تحت تاثیر سطوح آبیاری قرار گرفت، به طوری که با افزایش سطوح آبیاری رشد بوته­های سرخارگل افزایش یافت. بیشترین عملکرد گل در تراکم ۳۰ بوته در مترمربع و سطح اول آبیاری به میزان ۳۰۸ گرم در مترمربع و کمترین عملکرد گل در تراکم ۲۰ بوته در مترمربع و سطح چهارم آبیاری به میزان ۸۷ گرم در مترمربع بود. به نظر می رسد زمان آبیاری بین ۵۰ و ۱۰۰ میلی­متر تبخیر از سطح تشتک تبخیر و تراکم ۳۰ بوته در مترمربع، مناسب­ترین ترکیب جهت تولید حداکثر عملکرد گل باشد.

کلیدواژه ها:

تنش آبی ، شاخص سطح برگ ، گیاه دارویی ، عملکرد