بررسی روایی روش بلند کردن بار به روش KIM-LHC بر مبنای بارهای بیومکانیکی در ارزیابی سطح ریسک برای وظایف بلند کردن دستی بار:یک مطالعه آزمایشگاهی
محل انتشار: فصلنامه طب کار، دوره: 14، شماره: 2
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 277
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_TKJ-14-2_004
تاریخ نمایه سازی: 28 شهریور 1401
چکیده مقاله:
مقدمه و اهمیت موضوع: حمل دستی بار شامل فعالیت هایی است که در آن ها هل دادن، کشیدن، بلند کردن، پایین آوردن، حمل کردن و نگه داشتن بار صورت می گیرد، که بلند کردن بار رایج ترین آن ها است. هدف این مطالعه بررسی قابلیت اطمینان روش KIM-LHC در شناسایی وظایف بلند کردن دستی بار پرخطر بود.
مواد و روشها: این مطالعه مقطعی بر روی کارگران مرد سالم که سابقه حمل دستی بار داشتند در محیط آزمایشگاهی انجام شد. حجم نمونه با توجه به مطالعات پیشین ۱۵ نفر تعیین گردید. از افراد خواسته شد ۲۵ وظیفه باربرداری را با ۴ بار تکرار و به صورت تصادفی انجام دهند. برای تعیین زاویه خمش تنه از یک شیب سنج الکترونیکی استفاده شد و با استفاده از اطلاعات پوسچری و آنتروپومتری افراد، بارهای فشاری وارد بر مهره L۵/S۱از طریق نرم افزار ۳DSSPP محاسبه شد. همچنین، هم زمان وظایف با استفاده از روش KIM-LHC ارزیابی شدند و امتیازات نهایی و سطوح اقدامات لازم برای آن ها تعیین گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS.۲۰ و با استفاده از آزمون Chi-square تجزیه وتحلیل شدند.
نتایج: نتایج تخمین نیروی فشاری برای وظایف باربرداری نشان داد، ۹۲% از وظایف دارای سطح خطر پایین (کمتر از ۳۴۰۰ نیوتن) و ۸% وظایف سطح خطر متوسط (۳۴۰۰ تا ۶۸۰۰ نیوتن) بودند. درحالی که نتایج روش KIM-LHC نشان داد ۲۸% وظایف دارای سطح خطر پایین، ۶۴% سطح متوسط و ۸% دارای سطح خطر بالابودند.
نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که بین سطوح ریسک حاصل از روش KIM-LHC و نیروی فشاری تخمین زده شده برای برخی از وظایف باربرداری طراحی شده ارتباط معناداری وجود ندارد. بنابراین احتمال وجود خطا در تخمین سطح ریسک برخی از وظایف باربرداری به روش KIM-LHC وجود دارد و می بایست مطالعات بیومکانیکی بیشتری ازلحاظ کینتیکی و کینماتیکی انجام شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
داوود افشاری
Department of Occupational Health Engineering, School of Public Health,,Ahvaz jundishapur University of Medical Sciences, Ahvaz, Iran.
سمیرا کرد
Department of Occupational Health Engineering, School of Public Health,,Ahvaz jundishapur University of Medical Sciences, Ahvaz, Iran.
سیده مریم طاهری
Department of Occupational Health Engineering, School of Public Health, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran.
سید محمود لطیفی
Department of Bio-statistics, School of Public Health, Ahvaz jundishapur University of Medical Sciences, Ahvaz, Iran.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :