استفاده از رزین های اپوکسی با بتن

اپوکسیها (اپوکسیدها) ازخانواده رزین های مصنوعی هستند که دارای کربن و اکسیژن هستند و به همین خاطر اپوکسید نامیده می شوند. گروههای اپوکسید به خاطر داشتن ساختمان مولکولی خاص می توانند با بیش از 50 نوع نمونه شیمیایی مخلوط شونده و سیستم های عمل آمده و سخت شده رزینی را ایجاد کنند. رزین های اپوکسی که در محل مورد استفاده قرار میگیرند از اختلاط دو بخش محصولات رزین سخت شده (SET) و بخش عمل آورنده (Curing Agents) یا سخت کننده (Hardeners) حاصل می شود که باعث به وجود آمدن خصوصیات منحصر به فردی ازجمله: چسبندگی بسیار عالی، مقاومت شیمیایی در برابر اسیدها و … افت کم، زود سخت (زمان عمل آوری پائین) ، مقاوم در برابر رطوبت و خاصیت ویسکوزیته بالا می شوند. به جهت خصوصیات ویژه رزین های اپوکسی و برتری نسبت به سیمان و سایر موارد از آنها برای: پر کردن و آب بند کردن ترک های سطوح (Grouting) – چسباندن بتن تازه به بتن سخت شده، فولاد . جهت وصله زنی و لکه گیری و ترمیم سطوح – تحکیم پایه ماشین آلات دارای حرکت پس و پیش رو – کاربرد در زیر آب (به دلیل مقاومت بالا و جمه شدگی کم) . همچنین در کار با رزین های اپوکسی در کاربردهای مختلف ،آماده سازی سطوح بتنی، فلزی و … با روش های مختلف از اهمیت ویژه ای برخوردار است. به دلیل وجود اثرات منفی بعضی خواص فیزیکی، شیمیایی رزین های اپوکسی و … مشکلات محدودی در زمینه کار با رزیم های اپوکسی به وجود می آید، که با رعایت نکات، ملاحظات و ایمنی هایی قابل حل است . و این مواد خدشه ای به مزیت های اپوکسی وارد نمی کند.

کلیدواژه ها:

رزین ها ، رزین های اپوکسی ، چسبندگی (Adhesion) ، سخت کننده (Hardeners) ، عمل آورنده (Curing Agents) ، تزریق کردن (Grouting)