بایسته های تعلیم وتربیت در داستان موسی و خضر ع

قرآن کتاب رشد و هدایت است که مخاطب آن جمیع بشریت بوده و برای سعادت، تعالی و رشد اخلاقی بشر آموزه های فراوانی در سبک ها و الگوهای تعلیمی بیان مینماید که از جمله آنها حکایت و سرگذشت نامه هاست و بخش بسیار بزرگی به قرآن و اختصاص حجم بالایی از آیات این کتاب نورانی به قصص و حکایت هاست حکایت های قرآنی نقش مهمی در تربیت جامعه و فرد داشته و لذا قرآن فلسفه وجودی آن را تربیت جامعه و باروری اندیشه ها و کمال خردورزان میداند.این مقاله به دنبال آن است که آیا اصول یاددهی و یادگیری در قصص قرآن در راستای تزکیه اخلاقی نمودهایی دارد؟ این نمودها در سرگذشت موسی ع و مرد اندیشمند خصر چگونه انعکاس یافته است؟ در این راستا به روش توصیفی تحلیلی این سوال را پی گرفته و دریافتیم که این سرگذشت نمودهای بایسته ای را در تعلیم وتربیت مینماید

کلیدواژه ها:

قرآن و تربیت ، قصص ، تمثیل ، آموزه های اخلاقی ، موسی و خضر ع