رابطه عواطف تحصیلی، ساختار توانمند ساز مدرسه و پیشرفت تحصیلی با خودکارآمدی خلاق دانش آموزان پسر سال سوم دبیرستان های شهرستان اهواز

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه عواطف تحصیلی، ساختار توانمند ساز مدرسه و پیشرفت تحصیلی با خودکارآمدی خلاق دانش آموزان پسر سال سوم دبیرستان های شهرستان اهواز بود. جامعه آماری این پژوهش تمامی دانش آموزان پسر سال سوم دبیرستانهای شهرستان اهواز در سال تحصیلی۱۴۰۰-۱۳۹۹ بودند. از این جامعه تعداد ۳۳۰ نفر به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. طرح پژوهش، همبستگی بود. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس عواطف تحصیلی، مقیاس ساختار توانمند ساز، پیشرفت تحصیلی (معدل کلاس) و پرسشنامه خودکارآمدی خلاق بودند. داده ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. نتایج تحلیل نشان داد که بین عاطفه مثبت و منفی، خوش بینی، بدبینی، ترس از شکست، متغیر ساختار توانمند ساز و پیشرفت تحصیلی با خودکارآمدی خلاق رابطه معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که ترکیب خطی متغیرهای عاطفه مثبت و منفی، خوش بینی و ساختار توانمند ساز به روش گام به گام ۰/۳۵ از واریانس خودکارآمدی خلاق را پیش بینی می کنند.

کلیدواژه ها:

عواطف تحصیلی ، ساختار توانمند ساز مدرسه ، پیشرفت تحصیلی ، خودکارآمدی خلاق