اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر رفتارهای مخاطره آمیز، افسردگی، اضطراب و استرس در بیماران مبتلا به ایدز

مقدمه: رفتاردرمانی دیالکتیکی یکی از رویکردهای درمانی نوین مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری است. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر این روش درمانی بر رفتارهای مخاطره آمیز، افسردگی، اضطراب و استرس در بیماران مبتلا به ایدز با استفاده از طرح مطالعه موردی انجام گرفت. مواد و روش ها: در یک بررسی تک موردی آزمایشی از نوع خط پایه چندگانه فرایند درمان بر روی دو آزمودنی مبتلا به بیماری ایدز انجام گرفت که پیش از مداخله، حین مداخله و پس از مداخله با استفاده از مقیاس تکانشگری بارت و مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس لاویبوند و لاویبوند مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد، این درمان به کاهش علائم رفتارهای مخاطره آمیز و  افسردگی، اضطراب و استرس منجر می شود. میزان بهبودی در رفتارهای مخاطره آمیز پس از ۸ جلسه درمان برای بیمار اول ۵۱% و میزان بهبودی برای بیمار دوم ۴۳% است و میزان بهبودی کلی برای هر دو بیمار ۴۴% است. میزان بهبودی در خرده مقیاس های افسردگی، اضطراب و استرس پس از ۸ جلسه درمان برای بیمار اول ۴۴% و میزان بهبودی برای بیمار دوم ۴۷% است و میزان بهبودی کلی برای هر دو بیمار ۴۴% و میزان بهبودی کامل در خرده مقیاس ها ۴۴% بود. نتیجه گیری: تاثیرات مثبت درمان دیالکتیک بر سلامت روان و رفتارهای مخاطره آمیز حاکی از اثربخشی بالینی آن بر درمان رفتارهای مخاطره آمیز و علائم افسردگی، اضطراب و استرس در بیماران مبتلا ایدز می باشد.

کلیدواژه ها:

Dialectic Behavior Therapy ، Risky Behaviors ، Depression ، Anxiety ، Stress ، AIDS. ، رفتاردرمانی دیالکتیک ، رفتارهای مخاطره آمیز ، افسردگی ، اضطراب ، استرس ، ایدز.