بررسی نقش واسطه ای امید در رابطه بین خود شفقت ورزی با رضایت از زندگی؛ یک مطالعه غیرمداخله ای

مقدمه: شواهد نشان می دهند خودشفقت ورزی بر افزایش رضایت زندگی و ارزیابی های شناختی کلی از زندگی اثرگذار است. هر چند رابطه بین خودشفقت ورزی و رضایت زندگی مورد بررسی قرار گرفته، اما درباره مکانیسم واسطه­ای این رابطه مطالعات اندکی وجود دارد. لذا، پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش واسطه ای امید در رابطه بین خود شفقت ورزی با رضایت زندگی انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. از بین دانشجویان کارشناسی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران جنوب در سال تحصیلی۹۷-۹۶، ۲۵۰ نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و سپس پرسشنامه های امید، خود شفقت ورزی و رضایت زندگی را تکمیل کردند. داده های جمع آوری شده با استفاده از همبستگی پیرسون و مدل سازی معادلات ساختاری تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد خود شفقت ورزی با رضایت زندگی رابطه مستقیم، مثبت و معنادار دارد (۰.۵۲۷ =β) (P<۰.۰۱). خود شفقت ورزی با امید رابطه مستقیم، مثبت و معنادار داشته (۰.۴۵۳ =β) (P<۰.۰۱) و امید با رضایت زندگی رابطه مستقیم، مثبت و معنادار دارد (۰.۴۴۵ =β) (P<۰.۰۱). همچنین نتایج آزمون سوبل نشان داد امید در رابطه بین خود شفقت ورزی با رضایت زندگی نقش واسطه ای دارد (۰.۴۴۵ =β) (P<۰.۰۱). نتیجه گیری: مطالعه حاضر بر نقش مستقیم خودشفقت ورزی روی رضایت زندگی و نقش واسطه ای امید به عنوان یک مکانیسم مهم در رابطه بین خودشفقت ورزی با رضایت زندگی تاکید دارد. بنابراین، بهبود سطح خودشفقت ورزی و امید می تواند روش خوبی برای حمایت از افراد در زندگی روزمره و افزایش میزان ارزیابی های مثبت آنها از زندگی شان باشد.

کلیدواژه ها:

Hope ، Self-Compassion ، Life Satisfaction ، Students. ، امید ، خودشفقت ورزی ، رضایت زندگی ، دانشجویان.