رابطه ارزشیابی کلاسی ادراک شده تبحری محور و عملکردی محور با خود راهبری در یادگیری دانشجویان پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی مشهد

سابقه و اهداف : یکی از حوزه­های بسیار مهم تاثیرگذار بر خود راهبری و یادگیری دانشجویان ، ارزشیابی کلاسی ادراک شده توسط دانشجویان است. چرا که ارزشیابی جزء ­جدایی ناپذیر آموزش بوده و یکی از برجسته­ترین عواملی است که می­تواند بر انگیزش و یادگیری فراگیران تاثیر بگذارد. پ ژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ساختار ارزشیابی کلاسی ادراک شده تبحری محور و عملکردی محور با خودراهبری در یادگیری دانشجویان پرستاری و مامایی صورت پذیرفت. روش بررسی : روش این پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش، کلیه دانشجویان کارشناسی دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی مشهد بودند که در سال تحصیلی ۹۱-۱۳۹۰ مشغول به تحصیل بودند. به روش نمونه­گیری طبقه­ای نسبتی بر حسب جنسیت ، تعداد ۲۲۰ دانشجو انتخاب شدند و پرسشنامه های ساختار ارزشیابی کلاسی ادراک شده و پرسشنامه خود راهبری در یادگیری را تکمیل نمودند. یافته ها : یافته­ها نشان داد بین ساختار ارزشیابی کلاسی ادراک شده تبحری محور و ساختار ارزشیابی کلاسی ادراک شده عملکردی محور رابطه معنادار و مثبتی وجود دارد (۰۱/۰ > P ). همچنین بین ساختار ارزشیابی کلاسی ادراک شده تبحری محور و خودراهبری در یادگیری رابطه معنی­دار و مثبتی وجود دارد (۰۱/۰ > P ). اما بین ساختار ارزشیابی کلاسی ادراک شده عملکردی محور و خود راهبری رابطه معناداری وجود ندارد . نتیجه­گیری: با توجه به یافته های پژوهش، پیشنهاد می شود، برنامه ­ های اساسی نظام تعلیم تربیت و آموزش عالی با تغییر ساختار ارزشیابی و تبدیل آن از شیوه نمره گرا و عملکرد گرا به سمت فرایندگرایی و تبحر محوری باشد. در آن صورت بین عملکردهای انتخاب شده و ساختارهای ارزشیابی سازنده و یادگیری محور روابط مثبتی مشاهده خواهد شد و یاد گیرندگان از تحصیل لذت بیشتری خواهند برد.

کلیدواژه ها:

Evaluation of classroom ، learning ، self-directing in learning ، nursing and midwifery students ، ارزشیابی کلاسی ، یادگیری ، خودراهبری در یادگیری ، دانشجویان پرستاری و مامایی