رضایت شغلی و عوامل مرتبط با آن در بین اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی در سال ۱۳۹۱

 سابقه و اهداف: شناخت عوامل موثر در ایجاد رضایت شغلی می تواند در افزایش رضایت شغلی اعضای هیئت علمی و ایجاد انگیزه در جهت پیشبرد اهداف آموزشی و پژوهشی مفید باشد. پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان رضایت شغلی و عوامل مرتبط با آن در بین اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی در سال ۹۱ انجام گرفت. روش کار: این تحقیق توصیفی- تحلیلی بر روی ۶۰ نفر از اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی در سال ۱۳۹۱ انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه استاندارد رضایت شغلی هرزبرگ بود که رضایت شغلی را در ۱۱ حیطه مورد سنجش قرار داد. تجزیه و تحلیل اطلاعات در نرم افزارSPSS ۱۹  و با استفاده از آزمون های آماری t، تحلیل واریانس و ضریب همبستگی پیرسون انجام گرفت. یافته ها: بیشترین میانگین نمره مربوط به ماهیت کار و نحوه ارتباطات و کم ترین نمرات مربوط به خط مشی محیط، حقوق و دستمزد، امنیت شغلی و شرایط محیط کار بود. در مجموع امتیاز وضعیت کلی رضایت شغلی اعضای هیئت علمی ۳۷/۰±۲۶/۳ به دست آمد که نشان دهنده رضایت نسبی افراد می باشد. بین متغیرهای وضعیت تاهل، رتبه علمی، نوع استخدام، محل خدمت و نوع خدمات ارائه شده با رضایت شغلی رابطه آماری معنی دار مشاهده شد (۰۵/۰>P). نتیجه گیری: نتایج نشان داد که رضایت شغلی در اعضای هیئت علمی دارای وضعیت متوسط بوده است؛ لذا لازم است مدیران و برنامه ریزان آموزشی به عواملی که در افزایش انگیزش و رضایت شغلی اعضای هیئت علمی و روند فعالیت آموزشی و پژوهشی آن ها اثر می گذارد، توجه بیشتری نمایند.   

کلیدواژه ها:

Job satisfaction ، faculty member ، medical Sciences ، رضایت شغلی ، اعضای هیئت علمی ، دانشگاه علوم پزشکی