واکاوی نمادهای تاریخی و اساطیری در مجموعه های شعری دکتر محمدرضا شفیعیکدکنی

اصطلاح نمادمفهوم بسیار وسیعی دارد به طوری که می توان از آن برای توصیف هر شیوه ی بیانی به صورت غیر مستقیم استفادهکرد و در قلمرو ادبیات و شعر پیشینه ای طولانی دارد.نماد عبارتست از هر علامت و نشانه که بر معنی و مفهوم ورای آنچه ظاهرآن می نماید دلالت کندونماد گرایی به کارگیری از تصاویر عینی و ملموس برای بیان افکار و ذهنیات انتزاعی است.دکتر محمدرضاشفیعی کدکنی نیز یکی از شاعرانی است که با بهره گیری از استقلال اندیشه و کاربرد زبان و ترکیب زبان با فرهنگ غنی ایرانی وبا آگاهی کامل از پیشینه ی تاریخی و اجتماعی کشورمان ایران توانست در عرصه ی شعر معاصر از نمادها به نحو مطلوبی استفادهنماید و در حقیقت در شعر به سمبولیسم برسد.در این مقاله پس از تشریح و تعریف نماد و رمز و بررسی انواع آن سعی گردید تا باتشریح نمونه هایی از نماد های تاریخی که برخی از آنها اسطوره ای هستند در شعرهای دکتر شفیعی ،به این نکته رسید که ایشان چه قدر استادانه و آگاهانه به این شکل از کاربرد نماد دست یافته است.

کلیدواژه ها:

نماد ، اسطوره ، سمبولیسم ، شفیعی کدکنی