اهمیت مبحث وصل و فصل دانش معانی در غزلیات عراقی

موضوع پژوهش حاضر «اهمیت مبحث وصل و فصل دانش معانی در غزلیات عراقی» است؛ بنابراین، این پژوهش می کوشد که به این پرسش ها پاسخ دهد: مواضع وصل و فصل در غزلیات شیخ فخرالدین عراقی و تاثیر آنها در فصاحت غزلیات وی چگونهاست؟ بسامد کدام یک از آن ها نسبت به دیگری بیشتر است؟ وصل و فصل از جمله اسلوب بلاغت هستند که تفکیک جملات از یکدیگر را بررسی می کنند. وصل، ارتباط و عطف جملات به یکدیگر تنها توسط حرف «واو» عطف است. چرا که در میان حرف عطف تنها با حرف عطف «واو» وصل صورت می گیرد و «فصل» کنارگذاشتن این عطف و ارتباط است. هرکدام از وصل و فصل اقسام و شرایطی دارد که در این پژوهش به آنها پرداخته می شود. تاثیر وصل و فصل در بلاغت غزلیات شیخ فخرالدین عراقی وبررسی جنبه های مکتوم و مشخص شدن بسامد هر کدام از آنها از اهداف تحقیق به شمار می رود. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی است. داده ها به روش کتابخانه ای و سندکاوی گردآوری شده و با استفاده از مولفه های وصل و فصل به شیوه تحلیلمحتوا تجزیه و ترکیب شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که عراقی از وصل و فصل برای زیبایی و بلاغت کلام و تاثیر گذاریبیشتر بر مخاطب استفاده کرده است. از ۳۰۶ غزل که شامل ۳۳۷۰ بیت می شود به ترتیب ۲۳۹ بیت دارای وصل است و دراین بخش بیشتر ابیات با واو عطف به هم وصل شده اند؛ و فصل شامل ۴۹۴ بیت که به ترتیب کمال انقطاع ۲۵۲ بیت، کمالاتصال ۱۶۲ بیت و شبه کمال اتصال ۷۷ بیت را در بر می گیرد. در کمال اتصال ارتباط مفهومی و معنایی دو جمله به وضوحمشخص است و نیازی به عطف جملات نیست.

کلیدواژه ها:

وصل ، فصل ، غزلیات ، بلاغت ، شیخ فخرالدین عراقی