تاثیر آموزش مثبت اندیشی بر خودتنظیمی هیجانی و رضایت از زندگی دختران در شرف ازدواج

هدف از انجام این پژوهش تاثیر آموزش مثبت اندیشی بر خودتنظیمی هیجانی و رضایت از زندگی دختران در شرف ازدواج شهر همدان بود. روش این پژوهش نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دختران در شرف ازدواج شهر همدان بود که به شیوه نمونه گیری تصادفی ۳۰ نفر به عنوان گروه آزمایش و ۳۰ نفر به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند و از هر دو گروه پیش آزمون گرفته شد. سپس گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه تحت آموزش مهارت های مثبت اندیشی قرار گرفتند. و در پایان دوره آموزشی از هر دو گروه آزمایش و کنترل پس آزمون به عمل آمد تا تاثیر آموزش ها مشخص گردد. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه خود تنظیمی هیجانی گراس و جان ( ۲۰۰۳ )، و پرسشنامه رضایت از زندگی (SWLS) داینر، ایمونز، لارسن و گریفین ( ۱۹۸۵ ) استفاده شد. جهت آموزش مهارت های مثبت اندیشی، از یک برنامه درمانی مبتنی بر نظریه ی سلیگمن طی ۸ جلسه ی ۹۰ دقیقه ای استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها نیز با استفاده از نرم افزرا Spss۲۴ و به شیوه تحلیل کوواریانس بود. تجزیه و تحلیل داده ها به شیوه تحلیل کوواریانس نشان داد آموزش مثبت اندیشی بر خودتنظیمی هیجانی و رضایت از زندگی دختران در شرف ازدواج موثر است. ( p<۰/۰۵ ) .

کلیدواژه ها:

مثبت اندیشی ، خودتنظیمی هیجانی ، رضایت از زندگی