بررسی اثربخشی آموزش گروهی درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر اهمال کاری تحصیلی و خودناتوان سازی دانش آموزان پسر متوسطه دوم

پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش گروهی درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر اهمال کاری تحصیلی و خودناتوان سازی دانش آموزان پسر متوسطه دوم صورت گرفت. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهر شهرکرد تشکیل دادند که به صورت روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای تعداد ۳۰ نفر ( ۱۵ نفر گروه آزمایش و ۱۵ نفر گروه گواه) انتخاب شدند. طرح پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه خودناتوان سازی جونز و رودوالت و پرسشنامه اهمال کاری تحصیلی سولومون و راث بلوم بود. نتایج در دو سطح توصیفی و استنباطی با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چند متغیری با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۲ تحلیل شد. نتایج نشان داد که میانگین اهمال کاری و خودناتوان سازی تحصیلی در گروه آزمایش، کاهش معناداری در مرحله پس آزمون نسبت به گروه گواه داشته است. با توجه به کاهش اهمال کاری و خودناتوان سازی دانش آموزان باید به نقش درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی به عنوان راهکاری برای کاهش اهمال کاری و خودناتوان سازی توجه شود.