بررسی تاثیر اجرای مدل توقف فکر بر بهزیستی ذهنی بیماران با اختلال وسواسی بیمارستان سینا(فرشچیان) همدان سال ۱۴۰۰

مقدمه و هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر اجرای مدل توقف فکر بر بهزیستی ذهنی و میزان اضطراب بیماران با اختلال وسواسی صورت پذیرفت. روش پژوهش: در این مطالعه ۱۴ نفر از بیماران مبتلا به اختلال وسواسی به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گردیدند.سپس با استفاده از روش تصادفی سازی ساده و با استفاده از جدول اعداد به دو گروه ۷ نفره ، ۷نفر گروه مداخله و ۷ نفر گروه شاهد تخصیص یافتند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه های استاندارد بهزیستی ذهنی وارویک - ادینبورگ و پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی جمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات در سطح استنباطی با توجه به طرح مطالعه (پیش آزمون- پس آزمون) در دو گروه کنترل و آزمون برای مقایسه ی بهزیستی ذهنی بیماران قبل و بعد مداخله در دو گروه، از آزمون آنالیز واریانس با اندازه های تکراری ۲ ۲ استفاده شد. یافته ها: یافته ها بیانگر آن است که میانگین امتیاز بهزیستی ذهنی در گروه تجربی در پیش آزمون برابر ۴۳/۵۷±۷/۳۷ و در پس آزمون برابر ۵۱/۴۳±۶/۱۸ بوده است. در گروه کنترل میانگین امتیاز بهزیستی ذهنی در پیش آزمون برابر ۴۳/۵۷±۹/۶۶ و در پس آزمون برابر ۴۳/۴۳±۱۳/۳۷ مشاهده شد. در گروه آزمون میانگین امتیاز بهزیستی ذهنی در پس آزمون بطور معناداری بیشتر از پیش آزمون بود .(p=۰/۰۰۱) ولی در گروه کنترل تفاوت معناداری در میانگین امتیاز بهزیستی ذهنی بین پیش آزمون و پس آزمون مشاهده نشد ( .(p=۰/۹۴۱ نتیجه گیری: با توجه به یافته های مطالعه روش توقف فکر بر بهزیستی ذهنی بیماران اختلال وسواسی اثر مثبت دارد و سبب افزایش میزان بهزیستی ذهنی آنان می گردد. با توجه به اثر گذاری این روش به عنوان روشی اثر گذار به دانشجویان رشته های مرتبط با درمان اختلالات اعصاب و روان آموزش داده شود و روان پرستاران و روانشناسان از این روش برای افزایش بهزیستی ذهنی بیماران بهره گیرند.

کلیدواژه ها:

اجرای مدل توقف فکر ، بهزیستی ذهنی ، اختلال وسواس