بررسی تاثیر فرد دهنده بر میزان بیان TGF-β۱ در سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی اسب

بر اساس مطالعات انجام شده، روند تمایز سلولهای بنیادی مزانشیمی از یک فرد تا فرد دیگر می تواند متفاوت باشد. به نظر می رسدیکی از دلایل این تفاوت، اختلاف در میزان بیان برخی ژنهای کلیدی دخیل در روند تمایز باشد. در این بین، یکی از ژن های هدف،ژن TGFβ۱ است. این ژن جز آن دسته از ژن هایی است که بیان آن در روند تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی به بافت های عضلانی –اسکلتی دخیل است. میزان بیان این ژن در سلول های بنیادی استحصال شده از بافت چربی سه راس اسب بررسی شد. ابتدا سلول هایاستحصال شده در محیط کشت مناسب کشت داده شدند و سپس در پاساژ ششم جمع آوری گردیدند. در مرحله بعدی آزمایش، از اینسلولها RNA استخراج شد و بعد از روی RNA تحت واکنش RT-PCR ، cDNA ساخته شد. با استفاده از پرایمرهای ژن GAPDH،به عنوان ژن مرجع در واکنش زنجیرهای پلیمراز (PCR)، و بارگذاری محصول آن روی ژل دستگاه الکتروفورز صحت تمام موارد تا اینمرحله مورد تایید قرار گرفت. سپس با استفاده از پرایمرهای ژن TGFβ۱ واکنش QPCR انجام شد. با بارگذاری محصولات واکنشQPCR روی ژل دستگاه الکتروفورز و رسم منحنی ذوب، از صحت واکنش اطمینان حاصل شد. میزان بیان نسبی ژن در اسب های مختلفبا روش (ΔΔCt) ۲ محاسبه شد و با استفاده از آزمون ANOVA مورد تحلیل قرار گرفت. آنالیز داده ها نشان داد که تفاوت معنی داری از نظربیان ژن TGFβ۱ در سلول های بنیادی مزانشیمی اسبهای مختلف وجود ندارد. لذا میتوان چنین استدلال نمود که دلیل اختلاف درقابلیت تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی اسب های مختلف ناشی از تفاوت در بیان سایر ژن هاست که بایستی مورد بررسی قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

سلول های بنیادی مزانشیمی ، اسب ، بیان TGFβ۱ ، خصوصیات فردی ، QPCR