بررسی هیستومتریک اثر گیاه گزنه بر التیام زخم در موش صحرایی

پوست سالم نقش مهمی در حفظ هموستاز فیزیولوژیکی بدن دارد. تلاش جهت یافتن ترکیبات موثر در افزایش سرعت روند التیامزخم یکی از اهداف مهم می باشد. التهاب با هدف از بین بردن میکروارگانیسم ها بخشی از روند ترمیم زخم است و تا زمانی کهمحیط از وجود میکروارگانیسم ها پاک نشود، فاز التهابی ادامه خواهد داشت. گیاهان دارای ارزش دارویی و منابع ترمیم کننده زخمهستند. این مطالعه با هدف بررسی اثرات ضدباکتریایی و آنتی اکسیدانی گیاه گزنه بر التیام زخم صورت گرفت. بدین منظور ۴۵موش صحرایی نر به طور تصادفی در ۳ گروه ۱۵ تایی قرار گرفتند. گروه ها شامل، گروه گزنه، سولفادیازین و نرمال سالین بودند.عصاره گیاه گزنه با غلظت ۱۰ ٪ در محلول استریل گلیسرول حل شده و این پماد به صورت موضعی بر روی زخم تجویز شد. در هرموش یک زخم دایره ای شکل به قطر ۲۰ میلی متر در قسمت پشتی ایجاد شد و در هر موش، زخم ها مطابق گروه خود دو مرتبه درروز پماد دریافت کردند. در روزهای ۷، ۱۴ و ۲۱ از هر گروه ۵ موش آسان کشی شده و روند التیام زخم از نظر مورفولوژیک و هیستولوژیک مورد بررسی قرار گرفت. در گروه سالین روند التیام زخم ها نسبت به دو گروه دیگر بسیار کند و ضعیف بود. در گروهسولفادیازین در تمامی زمان ها تولید کلاژن، خاصیت کشسانی و رگ زایی بیشتر بود. در گروه گزنه در تمامی زمان ها تفاوتچشمگیری از نظر تولید کلاژن و رگ زایی نسبت به گروه سولفادیازین مشاهده نشد، اما میزان التهاب کمتر بوده که به دلیل تعاملهم افزایی خاصیت آنتی باکتریال و آنتی اکسیدان گیاه گزنه باشد. به نظر می رسد اثر سولفادیازین بیشتر بوده اما در صورت استفادهیکی از این دو، شاهد اثربخشی بهتری نسبت به استفاده از سالین خواهیم بود.

کلیدواژه ها:

سولفادیازین نقره ، ترمیم زخم ، موش صحرایی