بررسی میزان تشکیل عاج جبرانی با استفاده از سلول های بنیادی پالپ دندان سگ و داربست β-TCP به روش پوشش پالپ مستقیم در مدل موش صحرایی

القای تمایز استئوژنیک/ ادنتوژنیک سلول های بنیادی پالپ و در نتیجه بیومینرالیزاسیون یکی از اهداف پروسه های درمانی رژنراتیودر زمینه اندودنتیکس می باشد. در مطالعات اخیر خواص رژنراتیو بسیاری برای سلول های بنیادی یافت شده است. از این رو هدفما در این مطالعه بررسی تاثیر سلول های بنیادی پالپ دندان سگ به همراه داربست β-TCP بر روی میزان تشکیل عاج جبرانی بهدنبال آسیب دندان می باشد. به این منظور ابتدا سلول های بنیادی پالپ دندان سگ کشت و جداسازی شد. سپس بر روی میزانمشخصی داربست قرار داده شد. بر اساس گروه بندی مورد نظر مواد در دندان مولار یک (M۱) موش صحرایی به روش پوششپالپ مستقیم به مدت ۸ هفته قرار داده شد. از گلاس اینومر به عوان سیلر استفاده شد. گروه های مورد مطالعه شامل ۱-کلسیمهیدروکساید ((۲)Ca (OH)) داربست ۳-داربست و سلول های بنیادی و ۴- گلاس اینومر به عنوان نمونه کنترل منفی، بودند. بر اساس نتایج، DPSC ها عاج را تقریبا کامل بازسازی کردند، حتی در سقف حفره پالپ، اما در گروه β-TCP بازسازی کمتریوجود داشت. تغییرات کمی در گروه کنترل مثبت (Ca (OH)(۲ پیدا شد. ساختار عاج مانند جدید لوله ای شکل، با ضخامت ناصاف ومتخلخل بود. ضخامت عاج بازسازی شده در گروه درمانی DPSC / β-TCP بیشتر از گروه های دیگر بود. به نظر می رسد کهسلول های بنیادی به تشکیل پل عاجی کمک می کنند و همچنین β-TCP محرک تمایز ادنتوبلاست ها و تشکل عاج جبرانیمی باشد. در نتیجه پس از مطالعات تکمیلی می توان از این ترکیب به عنوان ماده مناسب جهت تمایز استئوژنیک/ادنتوژنیک وتشکل عاج جبرانی در شرایط بالینی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

سلول های بنیادی ، β-TCP ، عاج ، پالپ ، موش صحرایی