آبشویی و اصلاح خاک شور–سدیمی با کاربرد اصلاح کننده های آلی همراه با آب شور

شوری و سدیمی بودن خاک یکی از مشکلات مهم جهانی در زمین های فاریاب در نواحی خشک و نیمه خشک است. بنابراینارزیابی روش های کارآمد در اصلاح خاک های شور-سدیمی اهمیت دارد. تاثیر بیوچارهای تولیدی در دماهای پیرولیز ۳۰۰ و ۵۰۰ درجه سلسیوس و مواد ولیه در مقایسه با شاهد و سوپرجاذب بر آبشویی نمک ها از خاک و ویژگی های فیزیکی وشیمیایی خاک پس از آبشویی مورد بررسی قرار گرفت. پنج ترکیب مختلف از باگاس نیشکر، شلتوک برنج، کود گاوی وسرشاخه های درخت کاج در نظر گرفته شد. در یک زمان یکسان، ترکیب باگاس نیشکر، سرشاخه های هرس درخت کاج و پوسته شلتوک برنج BWR مقدار شوری زه آب کمتری نسبت به سایر ترکیب ها داشت، که نشان دهنده این است که به شوری کمتری در یک زمان یکسان رسیده است. هدایت هیدرولیکی اشباع با کاربرد همه اصلاح کننده ها به طور قابل توجهی افزایش یافت. با تبدیل مواد اولیه به بیوچار نسبت (فرمول در متن اصلی مقاله) در خاک کاهش یافته و در نتیجه پایداری خاکدانه ها افزایش یافت. به طور کلی نتایج این پژوهش نشان می دهد که کاربرد اصلاح کننده BWR۳۰۰ و سوپرجاذب استاکوزورب روشی مناسب برای اصلاح خاکهای شور–سدیمی در مناطق خشک و نیمه خشک است. آزمایش های بیشتری برای تعیین مقدار ماده اصلاح کنندهدر دراز مدت و برای کاربرد در مقیاس بزرگ برای کیفیت های آب و بافت های خاک متفاوت در شرایط شور–سدیمی موردنیاز است.

کلیدواژه ها:

اصلاح کننده های آلی ، آبشویی ، هدایت هیدرولیکی اشباع ، خاک شور–سدیمی ، آب شور.